Люстрацыя па-беларуску альбо спецаперацыя ачышчэння без сметніка

|

Дэпутаты парламента спачатку не хацелі закон гэты прымаць. Потым узбудзіўся пракурор краіны, убачыў ў законе супярэчнасці з Канстытуцыяй.

 

Нарэшце 9 кастрычніка закон “Аб ачышчэнні ўлады” падпісаў Прэзідэнт краіны.

 

Усе гэтыя павольныя фармальныя працэдуры адбываліся на фоне маштабнага неўтаймаванага народнага руху за ачышчэнне, сродкам якога народная творчасць выбрала сметнік.

 

У сметнікі, паверх тлустых паперак, бананавых агрызкаў і пластыкавых келіхаў паляцелі дэпутаты с партфелямі.

 

Аднаму былому міністру падбілі вока. Увесь свет абляцеў сюжет пра тое, як телевізійнага кіеўскага начальніка, які трансляваў баляванне на маскоўскай плошчы з нагоды пакарэння Крыма, бязлітасна цягалі за каўнер. Дарэчы, той начальнік, як потым высветлілася, не пакрыўдзіўся аніколькі.

 

Надта бурную рэакцыю на украінскую люстрацыю выказалі расейскія СМІ.

 

“Какой ужас, бедная многострадальная Украина,- тыповая сентенцыя расейскай прапаганды.- Целый миллион украинцев пострадает, какая дикость”.

 

Зрэшты, да расейскіх медыйных істэрык мы ўжо прызвычаіліся. Гэта хранічная хвароба, перыяды рэмісій рабіліся ўсё карацейшымі і па стану на сёння болей не фіксуюцца.

 

А вось нашы, беларускія СМІ гэтыя падзеі ўвагай абышлі. Сціпла так усё паведамілі. Бо ў нас люстрацыя ёсць перманентны працес.

 

Дваццаць гадоў наш Прэзідэнт ачышчае дзяржаўны механізм, прыбірае ды прызначае чыноўнікаў, саджае ды выганяе і выціскае за межы краіны міністраў і капіталістаў, генералаў і артыстаў, ментоў і журналістаў, лётчыкаў і цыркачоў, банкіраў і гэбістаў.

 

Сышло на пакой, многія – на вечны, пакаленне зацятых камуністаў і “моцных гаспадарнікаў”.

 

Пры гэтым нідзе і ніколі А.Лукашэнка не прадстаўляў гэтую мэтанакіраваную працу як ачышчэнне ад спадчыны савецкага дзяржаўнага ладу. Наадварот, рабіў выгляд, што справа не ў дзяржаўным ладзе, а ў асобных кепскіх выканаўцах.

 

Калі сабраць усіх адстаўленых ад кармушкі за гэты час да кучы, то і атрымаецца адпаведны мільён.

 

…У самым пачатку 90-х гадоў мінулага стагоддзя ў Гродне ўзнік грамадскі рух “Очищение”. Узначальваў яго, вы будзеце смяяцца, – палкоўнік савецкай арміі, палітработнік па прозвішчы Посахаў.

 

Гэтая квазіграмадская струтура памыйнага кшталту паводле замыслаў тадышніх партакратаў і гэбэшнікаў прызваная была адцягнуць увагу народа ад сапраўднай люстрацыі.

 

Рослы прыхожы палкоўнік не баяўся выступаць перад натоўпам мітынгуючых незадаволеных грамадзян на гродзенскім стадыёне.

 

Моладзь пра такое сёння і памысліць не наважваецца, а было вось так некалі, было.

 

Палкоўнік спачатку змагаўся с разбуральнікамі “вялікай краіны” (самі ведаеце, якой), але неўзабаве далучыўся да кандыдата ў прэзідэнты А.Лукашэнкі, добра так “ачысціўся”, настолькі, што быў пераведзены ў Мінск пасля перамогі гэтага кандыдата, працягнуў ачышчэнне ў сталіцы і хуценька пабудаваў там шыкоўную кватэру ў цэнтры. Пасля чаго сышоў у нябыт, пакінуўшы за сабой лёгкі пах серы.

 

Ці будзе мець працяг беларуская люстрацыя? Без сумневу. Як яна будзе праходзіць? Да неяк так, як і папярэдняя.

 

Якая б палітычная плыня не ўвайшла ў сілу. Чакаем толькі рэінкарнацыі Посахава. Не ніжэй палкоўніка, пажадана.

 

Сяргей Сноп,

 

Іншыя матэрыялы аўтара чытайце на блогу: linija_curzona.livejournal.com

 

Фота: unian.net