Гісторыя прывакзальнай плошчы ва ўспамінах Віктара Саяпіна

|

Плошча, пра якую сёння пойдзе гаворка, за амаль 150 год істотна змянілася.

З адкрыццём чыгункі “Санкт-Пецербург – Варшава” быў пабудаваны з 1868 годзе у Гародні вакзал, які доўгія гады свайго існавання быў неад’емнай часткай гарадскога пейзажу.

Стары будынак вакзала быў кампактным і ўтульным.

Моцныя цагляныя сцены захоўвалі цяпло зімой і прахалоду летам.

Цэнтральная частка вакзала была двухпавярховай.

На першым паверсе – білетныя касы, дзяжурны памочнік начальніка вакзала і кіёск “Саюздрук”.

На другім паверсе размяшчаліся адміністрацыя вакзала, аддзяленне “Інтурыст” і пакоі адпачынку.

Левая і правая сіметрычныя часткі вакзала былі аднапавярховыя.

Высокія, каля 5-6 метраў столі падтрымлівалі чугунныя літыя калоны, па-мастацку і густоўна аздобленыя майстрамі яшчэ ў 19 стагоддзі.

Левую частку вакзала займала зала чакання транзітных пасажыраў і буфет.

З канца 70-ых і да красавіка 1986 года там змяшчаліся службы Гродзенскай мытні.

У правым крыле знаходзіўся рэстаран і цырульня.

Рэстаран быў вядомы сваёй кухняй і карыстаўся папулярнасцю ў гродзенцаў і гасцей горада.

Пра тое, што і па якіх коштах падавалася ў вакзальным рэстаране, як клалі брук на прывакзальнай плошчы, які гарадзенскі дом першым падключылі да цэнтральнага ацяплення, чытайце тут.

Фота з сайта http://harodnia.com