Як хакейныя клубы Гарадзеншчыны зарабляюць сабе на жыццё?

|

Напярэдадні старта чарговага чэмпіянату краіны карэспандэнт “Советской Белоруссии” даследаваў, якім чынам беларускія клубы спрабуюць шукаць дадатковыя сродкі на сваё існаванне.

 

Ни для кого не секрет, что шальных денег в нашем спорте больше не предвидится, а задачу постепенного выхода на самоокупаемость никто не отменял” – піша аўтар артыкула Юрый Бакерэнка.

 

Як жа гэтую задачу вырашаюць каманды з Гарадзеншчыны?

 

“…Гродненский “Неман” тоже в последнее время всерьез взялся за вопрос привлечения в клуб дополнительных средств. В начале лета вице–чемпион страны начал реализовывать продукцию одного из основных своих спонсоров — Гродненской табачной фабрики.

 

Клуб закупает сигареты по оптовой цене, а продает по розничной. Разница капает в казну. Идет торговля весьма бойко — только за первый месяц было продано более 3.600 коробов. С точки зрения экономики к проекту не подкопаешься. Но насколько уместно спортивному клубу продавать сигареты?

 

Директор жлобинского “Металлурга” Иван Колос уверен, что его клуб никогда подобным заниматься не будет: “Мы по этому пути не пойдем. Как–то не очень правильно тому, кто пропагандирует здоровый образ жизни, реализовывать алкогольную и табачную продукцию…”

 

Меркаванне кіраўніка каманды-чэмпіёна краіны слушнае, але ў кіраўніцтве гарадзенкага клуба, відаць, кіруюцца прымаўкай, што грошы не пахнуць…

 

Па дадзеных сайта goals.by, хакейны “Нёман” з’яўляецца адной з самых багатых каманд краіны з усіх гульнёвых відаў спорту (займае ў гэтым рэйтынгу 5-е месца).

 

Бюджэт клуба складае 6,6 міліёна даляраў. Асноўнымі спонсарамі каманды з’яўляюцца Гарадзенская тытунёвая фабрыка, вытворчыя аб’яднанні “Гродна Азот” і “Гродна Хімвалакно”.

 

Прычыны фінансавага дабрабыту сайт бачыць у падтрымцы з боку старшыні аблвыканкаму Сямёна Шапіры.

 

Пры гэтым аўтары рэйтынга адзначаюць, што “…у “Немана” один из самых низких показателей в лиге по проценту заработанных средств – около 1 %. Видимо, Семену Шапиро такое положение дел надоело. Дабы его хоть как-то исправить хоккейному клубу в мае 2012 года была выдана лицензия на оптовую торговлю сигаретами Гродненской табачной фабрики. Поговаривают, теперь розницу с помощью административного ресурса принуждают покупать продукцию именно у хоккейного дилера. Ну и правильно, Шапиро ведь не вечен. Правда, еще вопрос, как “Неман” распорядится своей возможностью”.

 

А як справы з пошукам дадатковых сродкаў у хакейнай “Лідзе”, якая толькі ў мінулым годзе дэбютавала ў чэмпіянаце краіны?

 

Зноў цытуем аўтара СБ:

 

Председатель клуба Александр Крыскин решителен: “Недавно в нашей структуре появился коммерческий отдел. Планируем очень плотно заняться дилерской деятельностью. Уже обсуждал такую возможность с руководителями некоторых крупных предприятий города, есть определенные наработки.

 

Помимо этого, зарабатываем, продавая атрибутику, предоставляя транспортные услуги. Достопримечательностей в нашей стране хватает. Мир, Несвиж, “Линия Сталина” — много куда можно поехать на экскурсию. А в Лиде автобуса такого же класса, как у нас, больше ни у кого нет — поэтому в аренду его берут часто и охотно”.

 

Дарэчы, новы клубны аўтобус лідскім хакеістам спрэзентаваў год таму старшыня аблвыканкаму Сямён Шапіра (у цэнтры).

 

У якасці рэцэпта для паляпшэння фінансавай устойлівасці беларускіх хакейных каманд аўтар бачыць змяншэнне “баснословных зарплат хоккеистам” і пераход да рэалізацыі ўласных праектаў.

 

Праўда пра тое, як гэта зрабіць ва ўмовах адсутнасці вольнага рынку і амаль поўнай залежнасці клубаў ад ласкі з боку ўладаў, рэпарцёр СБ не піша…