“…Прыгожая гэта постаць, хоць на няшчасце, скрыўленая чужымі ўплывамі”. “…Не звяртаючы ўвагі ні на агульныя інтарэсы краіны, ні на яе сродкі, усё яшчэ думаў раздуваць паўстанне”. Гэта не пра Зміцера, не. Акурат так Каліноўскага апісвалі сучаснікі.
Вялікая шчыліна на фасадзе галоўнага касцёла горада прыцягвае ўвагу як спецыялістаў, так і звыклых мінакоў.
Па слядах аднаго артыкула “Гродзенскай Праўды”: хто насамрэч забіў бацюшку Андрэя? Пры чым тут уніяты? Што за крыж “расце” на месцы ягонай гібелі?
Палітычныя забойствы, каханне за кратамі, кар’ерныя ўзлёты і падзенні – усё гэта адбілася ў лёсах палітвязняў гарадзенскага астрогу.
Прапаноўваем вашай увазе ўсяго толькі 7 постацяў, якія па палітычных матывах утрымліваліся за мурамі былога езуіцкага кляштара, які мы штодня бачым праз шкло тралейбуса, а мажліва нават праходзім па вузкім ходніку вуліцы Кірава зусім побач…
Чарнякевіч не Пастэрнак, прэмія імя Ядкоўскага не Нобелеўская, а на двары ўсё ж такі не 1958 год…
“Што ты адчуваеш, калі трымаеш у руках цудатворны абраз?” – “Я адчуваю, што пакаленні людзей маліліся на яго”.
25 кастрычніка адбылося ўрачыстае адкрыццё трох новых залаў унікальнага гарадзенскага музея. У іх прадстаўлены перыяд ад канца XVIII ст. да нашых дзён.
Прэзентацыя праекта “Беларускі архіў вуснай гісторыі” з удзелам вядомых гісторыкаў ды архівістаў прайшла ў Гродне 24 кастрычніка.
“Стары, купляй кніжкі – прыйдуць бальшавікі, то зноўку нічога не будзе” – кажа прафесійны распаўсюднік “ARCHE”.
Царква Прападобнай Марфы сярэдзіны ХІХ стагоддзя на старых праваслаўных могілках па вуліцы Антонава ў Гродне перажывае перабудову. Ці перажыве?
