Дзённік бохумскай студэнткі
Вывучаць мову Наталля пачала самастойна па курсах ЕШКА. А ў гэтым годзе прымала ўдзел у конкурсе, якi праводзiла пасольства Нямеччыны, i атрымала грант на вучобу ва ўніверсiтэце гораду Бохум (Паўночны Рэйн-Вестфалiя). Там ёй далi пакойчык у студэнцкiм гарадку, і яна пачала пісаць дзённік, частку якога даслала мне і дазволіла апублікаваць. Спадзяюся, што i вам, чытачы, гэта будзе цiкава: першыя ўражанні, першыя недарэчнасці, першы вопыт.
…Я ў Нямеччыне! Выдатна! Мне тут вельмi падабаецца. Спачатку думала патэлефанаваць, аказалася, што гэта вельмі дорага: два словы скажаш і 6 еўра ўжо няма.
align=”left” >…Умовы добрыя, свой пакой, Інтэрнэт, вялікая агульная кухня з усімі выгодамі. Але вельмі шмат і асаблівасцяў, якія не могуць не здзіўляць, aber es ist Deutschland. Напрыклад, на ўвесь велізарны будынак няма ніводнага ліфта. Цікавая сістэма ацяплення ў пакоях: ты сам рэгулюеш тэмпературу, але ў пакоі ёсць дэтэктар руху. Калі праз тры гадзіны ён не выяўляе рух, то пакой перастае ацяпляцца. Нямецкая логіка, нямецкая эканомія. Таму кожны раз, калі прачынаешся, пачуццё такое, быццам спіш на вуліцы. З гэтай нагоды сусед даў слушную параду: ставіць будзільнік на 3-4 гадзіны ночы, каб паскакаць па пакоі. Дэтэктар выявіць рух і зноў стане працаваць ацяпленне… Ці глядзець жахі на ноч, каб актыўна варочацца ў сне.
…Яшчэ адзін прыклад эканоміі па-нямецку: вада ў душы льецца толькі 10 секунд, пасля чаго зноў трэба націснуць чароўны гузічак, каб атрымаць наступную 10-секундную порцыю вады. Стаіш, заплыўшы пенаю ад шампуні, і торкаеш гэты гузік на працягу 20 хвілін. Спачатку было смешна, зараз надакучыла.
…А нумарацыя паверхаў? Тое, што першы паверх у іх пачынаецца з другога, гэта яшчэ нічога. Але трэба ж паспрабаваць знайсці гэты першы! Калі ты ўвайшоў у будынак, зусім не значыць, што трапіў на першы «па-нашаму» ці нулявы «па-іхняму» паверх! Гэта можа апынуцца і -3 , і -4, і -2 (тут яны пішуцца як 03, 04, 02). Нумарацыя паверхаў на розных факультэтах розная, у мяне на факультэце паверхі пачынаюцца з -4 (04). Але тое, што ён «мінусавы», не значыць , што ты знаходзішся пад зямлёй. Вызначыўшыся, на якім «мінусе ты знаходзішся, пачынаеш вылічаць, дзе ж будзе твой (які ты ўжо паўгадзіны шукаеш!) першы (нулявы) паверх. Яшчэ паўгадзіны пошуку аўдыторыі, нумарацыю якіх нам пакуль не атрымалася разгадаць, і ты – на месцы.
…У інтэрнаце нікога, акрамя студэнтаў няма. Жывеш, як у шматкватэрным доме. Кожны мае свой ключ ад уваходных дзвярэй, ад паверху, ад кухні, ад сваёй паштовай скрыні. Штораніцы – свежы нумар газеты пад дзвярыма.
…Тут усе вельмі мілыя і прыемныя, пачынаючы ад касіра ў краме, сканчаючы прафесарамі ва ўніверы.
…У нас, як студэнтаў, шмат зніжак. Калі мы плацілі соцыальбайтраг, нам падаравалі папку для папераў, вялікую папку на колах, ручку, аловак, каляндар, нататнік, кніжачку студэнта, з якой ты можаш усюды прайсці з 50% зніжкай, і флэшку на 2 Gb. Яшчэ ў нас бясплатны праезд па ўсёй Паўночнай Рэйн-Вестфалiі. Паказваеш студэнцкую кніжку і едзеш, куды хочаш: Кёльн, Дортмунд, Эссэн, Дзюсельдорф. Класна!
…Таа-а-к! Няпроста жыць замежніку з невялікага гораду ў вялікай агламерацыі. Вырашылі мы на другі дзень нашага знаходжання ў Бохуме з’ездзіць у цэнтр, паглядзець Ратушу. Прыйшлі на прыпынак, знайшлі патрэбны нам аўтобус, селі, едзем. Пяць хвілін едзем, 10 хвілін, 20… Нарэшце, вось Ратуша. Выходзім, арыентуемся на мясцовасці, але нашыя вуліцы на мапе не адпавядаюць вуліцам на мясцовасці. Пытаем у дзяўчыны: «Гэта цэнтр гораду?» – «Цэнтр!» – «Цэнтр Бохуму?» Яна: «Не, Віттэну!». І глядзіць на нас велізарнымі вачыма, а мы на яе: як Віттэну? Не выязджаючы з аднаго гораду патрапілі ў іншы. Вось так мы і пачалі даследаванні наваколля Бохуму.
…Аднойчы мы ездзілі ў Галандыю, у пункт скрыжавання межаў трох краін: Галандыі, Нямеччыны і Бельгіі. Стаіш ты, напрыклад, на вуліцы гораду Аахен у Нямеччыне, потым робіш пяць крокаў наперад – і ты ў Галандыі, у горадзе Ваальс. Усе надпісы і паказальнікі ўжо не на нямецкай, а на галандскай.
…Ва ўнiверсітэце для нас, замежных студэнтаў, бясплатныя курсы па нямецкай мове. Велізарная сталоўка, дзе для студэнтаў таксама ёсць зніжкі, прапануе нязвыклыя стравы. Адзін раз з таго, што я ела, мне быў знаёмы толькі рыс, і то нейкага дзіўнага колеру. Але ўсё было смачна.
… Некаторыя прадукты ў крамах танней, чым у нас. Напрыклад, марцыпан: у нас маленькі кавалачак можа 15-17 тыс. каштаваць, тут 1,50 еўра. Праўда, мы вельмі хутка знудзіліся па «звычайнай ежы». Знайшлі рускую краму і ўжо хадзілі за грэчкай і сушкамі туды.
…Заняткі цікавыя, але сістэма тут нейкая незразумелая: каб запісацца на лекцыі, якія ты хацеў бы наведваць, трэба зарэгістравацца на сайце ці ўнiверсітэту, ці наогул не ведаю чаго, знайсці свой курс, увесці тысячу нейкіх пароляў, лагінаў, якія незразумела дзе трэба браць. Усё, быццам бы знайшоў усе коды, уводзіш, а табе пішуць, што такой адпаведнасці пароляў і лагінаў не знойдзена. Пачынаеш справу ізноў. У мяне гэта атрымалася толькі на 3-м тыдні вучобы. Гэта не тое, што ў нас: прыйшоў, паглядзеў расклад лекцый, і пайшоў на пары.