Чароўная скрынка «Батлейка»
Так пачалося знаёмства сляпой ад нараджэння дзяўчынкі са Святым Мікалаем, у ролі якога выступіў грэка-каталіцкі святар айцец Андрэй.
align=”left” >У гродзенскі рэабілітацыйны цэнтр прыехала наша валанцёрская група – разам са Святым Мікалаем, падарункамі, «Батлейкай» і гульнямі. Найперш разгарнулі батлеечны спектакль. Гэтая беларуская традыцыя ладзіць лялечныя спектаклі ў скрынцы на тэмы Божага нараджэння сягае ажно да 15 стагоддзя. Усё выглядае вельмі казачна. У скрыні адчыняюцца дзверы, адвешваецца занавес і запальваюцца агеньчыкі. А на маленькую сцэну выходзяць лялькі – Цар Ірад з верным ваякам, Анёл, Чорт, Смерць, Тры Каралі, Пастушкі, са сваімі характарамі, у адпаведных строях. Падзеі каляднай драмы разгортваюцца вакол нараджэння Ісуса Хрыста.
Ролі лялек агучваюць акторы, якія хаваюцца за скрыняй. Дзеці назіраюць за спектаклем вельмі сур’ёзна. Драматычныя падзеі ў царстве Ірада, які загадаў забіць усіх малых дзетак, а потым за гэта Смерць здымае яму галаву касой, робяць на дзяцей уражанне.
Уважліва слухаюць нават тыя дзеці, якія з-за праблем са зрокам не могуць убачыць лялькі і яркія дэкарацыі.
Асабліва радасна ўспрымалі дзеці рухавыя гульні. Калі гулялі ў папяровыя снежкі, выхавацелька прытрымала аднаго хлопчыка на крэсле: «Яму нельга, бо будзе ўвесь час падаць». Хлопчык назіраў за гульнёй з бляскам у вачах, а потым не стрываў і рвануў у кола – з якой асалодай ён кідаў тыя снежкі!
З маленькай Таняй, якая не бачыць, «разглядаем» мяккую цацку зайчыка. «Вось гэта ў яго вушкі, – перабірае дзяўчынка, – гэта лапы, гэта, мусіць хвост, а гэта, – задумалася на імгненне, – о, этыкетка!».
|
|
|
Калі развітваліся, выхавацелька горача дзякавала і тлумачыла, што сам персанал быў вельмі здзіўлены рэакцыяй дзяцей. Яны не могуць доўга трымаць увагу і даволі хутка пераключаюцца на нешта іншае. Калі паказвалі мульцікі на вялікім экране, дзеці пратрывалі хвілін 10 і пачалі распаўзацца – хто папоўз пад экран, хто за крэсла, хто гуляць. А тут яны прасядзелі ўвесь спектакль, а потым актыўна ўдзельнічалі ва ўсіх гульнях. Верш для Святога Мікалая выйшла расказаць нават дзяўчынка, якая практычна не ўмее гаварыць. Затое з якой выразнай інтанацыяй распавядала яна на сваёй мове!
– Сама ідэя ўзнікла як ідэя хрысціянскага валанцёрскага служэння, – гаворыць айцец Андрэй, кіраўнік валанцёрскай групы. – Маладыя хрысціяне сабраліся разам і вырашылі, што акрамя ўласнага духоўнага развіцця мусіць быць яшчэ дапамога тым, хто ў патрэбе. Наша група ўтварылася акурат напярэдадні святаў Божага Нараджэння, таму першай справай, за якую мы ўзяліся – святочныя вечарыны для хворых дзетак, выхаванцаў дзіцячых дамоў і прытулкаў.
Усяго за час калядных святаў нашая валанцёрская група паказала 6 батлеечных спектакляў разам з гульнёвай праграмай для гадаванцаў дзіцячых дамоў, прытулкаў і рэабілітацыйнага цэнтру. Мы падрыхтавалі падарункі для 110 дзетак. Перад першай сустрэчай з дзецьмі мы крыху хваляваліся: як яны ўспрымуць лялечны спектакль, ці захочуць з намі гуляць, ці спадабаюцца ім нашыя загадкі і падарункі? І яшчэ, ці здолеем мы знайсці агульную мову з децьмі, якія маюць асаблівасці ў фізічным і разумовым развіцці, ці не разгубімся, убачыўшы хворых дзетак?
|
|
|
| На шчасце, задавальненне ад супольнага | свята атрымалі і дзеці і іх выхавацелі, і валанцёры. |
Здымкі Юры Седзянеўскага, Яна Габіса