Спатканне з Гродна

| Без катэгорыі

З наступам ночы вуліцы становяцца пустэльными, і падаецца, што акрамя цябе, больш няма нікога ў свеце. У такой цішыні слых абвастраецца, становіцца больш успрымальным. Ад кончыкаў валасоў да кончыкаў пальцаў адчуваеш усю прыгажосць імгненняў, цэласную гармонію сам-насам з сабою і горадам.

alt=”Гродна3″ >

Асфальт яшчэ не паспеў астыць пасля доўгага гарачага дня. Твае крокі, шоргат лісця, старажытныя хаты… Горад дыхае: кожнае яго дрэва, сцены дамоў, кожная кветка, нават кожны ліхтар – светам і таямніцай. Трэба толькі захацець гэта пачуць.

Я разглядаю здымкі, успамінаю лета. Зусім мала засталося да сапраўдных цёплых дзён. І зноў я, дачакаўшыся змяркання, павешу на шыю фотаапарат і адпраўлюся на спатканне са сваім каханым Гродна.

Каця Расюкевіч

Фота аўтара