Раскопкі ў Коматава працягваюцца (Фотарэпартаж)

| Без катэгорыі

Апошнія некалькі год раскопкі на Нёмане вядуцца штолета. На гэты раз археолагі патрапілі на сярэднявечны вясковы магільнік.

 

Галоўны іх рухавік – будаўніцтва ГЭС, якое пагражае затапленнем вялікім абшарам па беразе, у тым ліку археалагічным помнікам, якія там знаходзяцца.

 

Узвышша, на якім знаходзіцца коматаўскі могільнік, у выніку затаплення, хутчэй за ўсё, станецца востравам, які будзе пастаянна падмывацца хвалямі Бацькі-Нёмана.

 

Дзесяткі помнікаў проста апынуцца пад вадой.

 

Раскопкі ў гэтым месцы першай пачала археолаг Ала Квяткоўская на мяжы 1980-х і 90-х гадоў. Акрамя стаянак каменнага веку, якія амаль праз кожныя 50 метраў раскіданыя па-над Нёманам, археолагаў зацікавіў каменны магільнік XVI-XVIII стст.

 

Зямля ў гэтым месцы сапраўды аказалася ўрадлівай на гістарычныя артэфакты: гэтым летам на пляцоўцы былі выяўленыя імаверныя падмуркі царквы, было знойдзена каля 200 манет, упрыгожванні, рэшткі адзення і трунаў, зафіксаваны піктаграфічныя выявы на камянях.

>

А гэты камень быў усталяваны ў год Вялікай Французкай рэвалюцыі (1789) Манета з выявай Пагоні – напамін пра нашую Дзяржаўнасць


Цікава, што большасць камянёў ня мае нават пазнакаў крыжа, не гаворачы ўжо пра звесткі пра пахаваную асобу – нашы продкі дастаткова добра ведалі свой род, каб арыентавацца сярод аднолькавых з выгляду шэрых валуноў (ня ў прыклад сучасным беларусам).

 

Раскопкі ладзяцца сіламі студэнтаў Гарадзенскага Дзяржаўнага Ўніверсітэту імя Янкі Купалы, а таксама з дапамогай неабыякавых валантэраў.

Шэраговец археалагічнага «падраздзялення»

 

Фронт прац яшчэ дастаткова вялікі, таму тэрмін даследванняў, хутчэй за ўсё, вызначаць умовы надвор’я.

Ідзе ювелірная праца. Галоўная задача – не пашкодзіць

 

Крыж на камяні – канфесійная адзнака і своеасаблівы абярэг

 

У археалогіі фіксуецца кожны крок

 

Уся ўвага новазнойдзенаму пярсцёнку (Амаль па Толкіену:)

 

Час збіраць камяні – загадчык кафедры археалогіі Аркадзь Піваварчык

 

Экскурсія для дэкана

 

Сам-насам з гісторыяй.

 

Фотарэпартаж Вольгі Грышко