Польскія журналісты наведалі радзіму Чэслава Немэна
Агледзеўшы дом, у якім разам з сям’ёй Чэслава жыў з 1939 па 1945 гады і які назаўжды пакінуў ў 1945-м, 72-гадовы пан Рамуальд расхваляваўся.
– Мне так прыемна, што вы памятаеце і шануеце майго брата, – прызнаўся ён.
– Для кагосьці ён быў легендай, кумірам, а для мяне – родная кроў, блізкі па духу чалавек.
Мы часта сустракаліся ў Польшчы, разам адпачывалі, расслабляліся, выпівалі і на дзяўчат хадзілі (смяецца).
Нават калі ён стаў вядомым на ўвесь свет музыкантам, для родных застаўся Чэсікам. Як, дарэчы, і для землякоў…
Рамуальд Юзэфавіч па прафесіі інжынер судаверфі, цяпер – пенсіянер.
Беражліва захоўвае ў сямейным архіве духоўную спадчыну стрыечнага брата: фотаздымкі, перапіску, плыты, дыскі, запісы.
>
Унікальныя экспанаты ён перадаў у дар музею: копіі рэдкіх здымкаў Чэслава, некалькі дыскаў, кнігу “Чэслаў Немэн у Свебадзіне” і рукапісныя ўспаміны свайго бацькі пра Старыя Васілішкі, датаваныя 1980-м годам.
Польскія журналісты зацікаўлена слухалі расказ загадчыка музея Уладзіміра Сянюты пра дзяцінства Чэслава і здзіўляліся, як у гэткім сціплым доме, у такой невялічкай вёсцы прабіўся вялізны талент сусветнага музыканта, спевака, кампазітара, паэта, графіка…
Пасля Старых Васілішак госці з Польшчы адправіліся ў Васілішкі новыя, сучасныя.
Пабывалі ў Цэнтры культуры і адпачынку, бібліятэцы, сярэдняй школе, паглядзелі невялічкі канцэрт, падрыхтаваны мясцовымі школьнікамі, прайшліся па вуліцах мястэчка.
А потым адправіліся далей, у Навагрудак – горад Адама Міцкевіча…
Гэта незабыўная сустрэча адбылася дзякуючы сябрам грамадскай арганізацыі фатографаў Памор’я, якія звярнуліся ў Генеральнае Консульства Беларусі ў Гданьску з просьбай арганізаваць іх паездку ў Беларусь.
Супрацоўнікі консульства і Культурнага цэнтра Беларусі ў Польшчы ініцыятыву падтрымалі.
Яе вынікам стануць дзесяткі фотавыстаў ва ўсім Паўночна-Заходнім рэгіёне Польшчы і фотаальбом.
Фота аўтара