Ці ходзіце вы ў бібліятэку?
У Беларусі амаль кожны другі жыхар з’яўляецца карыстальнікам бібліятэкі.
Па статыстыцы на 2,4 тыс. жыхароў прыпадае адна публічная бібліятэка, што практычна адпавядае нарматывам ЮНЕСКА.
У Гродзенскай вобласці па тых жа афіцыйных звестках дзейнічае 447 публічных бібліятэк. Аднак за апошні час у нашым рэгіёне было “аптымізавана” 48 гэтых культурных устаноў.
Як кажуць самі біблятэкары, гэта не вельмі добрая тэнденцыя, бо бібліятэка разам з клубам і школай з’яўляецца тым культурным цэнтрам, які аб’ядноўвае людзей. Бо, асабліва ў сельскай мясцовасці, бібліятэка гэта не толькі месца, у якім можна ўзяць кнігі. Сюды можна прыйсці-пагутарыць, пабавіць час, даведацца апошнія навіны…
Мы зацікавіліся ў гараджан, што яны апошняе чыталі і ці наведваюць яны нашыя бібліятэкі.
align=”left” >Даша Акуневіч. Вучыцца ў медуніверсітэце на 4-курсе:
– Апошняе, што я чытала – “Ведзьмак”. Аўтар – Анджэй Сапкоўскі.
У бібліятэку хаджу. Па вучобе і проста так.
Усё залежыць ад таго, што мне трэба.
Калі была на 1-2 курсах – брала кніжкі толькі па вучобе, а потым стала прыходзіць ужо за мастацкай літаратурай.
Аляксей Бутырчык. Сталяр:
– У асноўным чытаю навуковую фанатастыку.
Я хаджу у чытальныя залі, бо там ёсць розныя цікавыя падшыўкі навуковых часопісаў.
Можна знайсці і мінулагоднія экзэмпляры ды пачытаць, што не чытаў яшчэ.
Ганна Кузняцова. Каардынатар праекта “Дзеці і бацькі Гродна”. Сертыфікаваная кансультантка па грудным кармленні:
– Апошняе, што чытала, была кніжка Мішэля Одэна “Адроджаныя роды”.
А ў бібліятэку хаджу. У першую чаргу –у нашую абласную. Збіраюся пайсці ў дзіцячую – браць кніжкі для старэйшага сына.
Увогуле, кнігі люблю набываць, прыемна трымаць іх у руках. Мне вельмі падабаецца, калі дома існуе свая асабістая бібліятэка.
Віктар Шалкевіч. Беларускі бард, актор, паэт і шоумэн:
– Апошняе, што чытаў, была кніга польскага крытыка Багуслава Качынскага “Дзікая архідэя”.
Я даўно не хаджу ў бібліятэкі.
У мяне ёсць асабістая калекція самых для мяне цікавых і любімых кніжак, якую я працягваю збіраць.
Але бібліятэкі адгулялі вялікую ролю ў маім жыцці – прывучылі да добрага.
Як зараз памятаю, першую кніжку, якую я ўзяў у бібліятэцы, былі “Матчыны казкі”.
Прачытаў і ў той жа дзень пабег вяртаць назад, каб узяць ужо нешта іншае.
Дзянісаў Аляксандр. Лідар гуртоў «Кальян», “Людзі на балоце”:
– На жаль, у бібліятэцы не быў ужо, прынамсі, гадоў 10.
Усе кнігі, якія я чытаю, мне падсоўваюць сябры ці я сам сабе набываю.
Таксама час ад часу чытаю ў электронным варыянце, але мне гэта не зусім падабаецца. Неяк не зручна, шчыра кажучы.
Вось калі быў студэнтам, то з бібліятэк не вылазіў.
Насця. 20 гадоў:
– Кніга – “Сняданак у Ціфані”. У бібліятэкі не хаджу, звычайна чытаю тое, што параяць сябры. Так атрымліваецца, што кнігі ходзяць з рук у рукі.
Кацярына. Студэнтка:
– Апошняе з прачытанага – Яўген Клюеў “Паміж двух крэслаў”.
Звычайна адкрываю спіс апавяданняў Макса Фрая ў электронным выглядзе або пераключаюся на вершы.
У бібліятэкі? – Не, не хаджу. Лепш прагледзець кнігу ў электронным варыянце ды купіць, каб не давялося ў выпадку чаго насіцца з лямантам “як – знікла? Я перачытаць хачу!”.
Над матэрыялам працавалі Вольга Камягіна, Андрэй Мялешка і Аліса Чэкатоўская