Гарадзенскі ўніверсітэт: “сяброўства народаў” у адміністрацыйным парадку?
З апытання часткі студэнтаў інтэрната па вул. БЛК, 3 высветлілася, што замежнікі (большасць з якіх – грамадзяне Туркменістану) разам з беларусамі жыць не хочуць, таксама як і беларусы. Важную ролю тут граюць адрозненні ў рэлігіях і культурах:
“Мне было б цяжка жыць з азіяцкімі дзяўчынамі. У нас розны светапогляд, – прызналася беларуская студэнтка, – напрыклад, яны ж часам на падлозе кушаюць, а мы там у тапках ходзім. Тым больш, мне было б няёмка: ні хлопца ў пакой прывесці, ні сукенку караценькую апрануць нельга, каб не выклікаць незадаволеных позіркаў”.
Што да хлопцаў, тыя, незалежна ад грамадзянства, ставіліся да ідэі крытычна, мяркуючы, што такое навязванне суседзяў паслужыць прычынай спрэчак і боек.
Станоўчыя моманты замежныя студэнты бачылі ў тым, што пражыванне з беларусамі дапаможа ім вывучыць рускую мову. Аднак тыя, хто сапраўды імкнуўся да інтэграцыі, і раней сяліліся разам з беларусамі па ўласным жаданні.
Каб даведацца, пра што сведчаць аб’явы і навошта ўводзіцца “змешаны тып пражывання”, я звярнулася ў цэнтр масавай камунікацыі ГрДУ.
“Ёсць загад рэктара “Аб запеспячэнні знаходжання і навучання міжнародных студэнтаў”, але ж ён мае даволі агульны характар. Мы не ведаем дакладна, колькі замежнікаў будзе жыць у інтэрнатах ў наступным годзе, таму нічога пакуль сказаць не можам, – адказала на пытанне намесніца начальніка Цэнтра масавых камунікацый Надзея Вашкелевіч. – Замежных студэнтаў мы прымаем да 15 кастрычніка, таму толькі тады можна будзе казаць пра іх забеспячэнне жытлом”.
Першы здымак: grsu.by