Новыя ролі Анжалікі Арэхвы
Матывы, якія прывялі яе да агульнай дзейнасці ў Саюзе – вось якія пытанні цікавілі мяне больш за ўсё.
– Як пачалося вашае супрацоўніцтва з Саюзам палякаў у Беларусі?
– Першы кантакт з Асацыяцыяй адбыўся ў 1996 годзе. Я вярнулася пасля вучобы (Універсітэт польскіх даследаванняў Марыі Складоўскай-Кюры – рэд.) і пачала працаваць настаўніцай польскай школы ў Гродна. Потым стала віцэ-прэзідэнтам, а з 2000 года – дырэктарам. Аднак у 2005 годзе, пасля выбараў Анжалікі Борыс, заняла пасаду віцэ-прэзідэнта па адукацыі.
– Ваша праца ў Саюзе можа быць нейкім чынам звязаная з вашым незалежным, «апазіцыйным» характарам?
– У пачатку маёй дзейнасці не было ніякіх канфліктаў. Яны ўзніклі толькі пасля выбараў 2005 году. Тым не менш, я заўсёды хацела быць настаўнікам і пачала сваё супрацоўніцтва з Еўрапейскім саюзам менавіта ў гэтай якасці. Кантакты з маладымі людзьмі заўсёды мяне цікавілі, і да гэтага часу яны прысутнічаюць у маім жыцці.
– А што з рэгістрацыяй? Вы збіраецеся прадпрымаць нейкія крокі?
– Спроба рэгістрацыі прадпрымаецца… Але ў пачатку, калі я только прыступіла да сваіх новых абавязкаў, палічыла, што самае важнае – вывучэнне сітуацыі на месцах, каб падвысіць уласную дасведчанасць. І гэты «план» быў выкананы.
align=”left” >– Ці лічыце вы, што дзейнасць Саюзу павінна мець больш глыбокі сэнс, чым «барацьба дзеля барацьбы»?
– Наша дзейнасць ніколі не была «барацьбой» у гэтым сэнсе! Проста ў дадзены момант мы клапоцімся аб нашых інтарэсах, таму што мы хочам, каб гэтая арганізацыя заставалася незалежнай, якой і была раней. Мы самі хочам выбраць, напрыклад, прэзідэнта. Гэта павінны вырашаць людзі, а не ўлады. Мы праводзім культурныя і адукацыйныя мерапрыемствы ў адпаведнасці за статутам. Мы арганізуем дзелавыя сустрэчы, падзеі, навучанне на польскай мове. І тое, што мы вымушаныя дзейнічаць у падобных абставінах – не нашая віна…
– А праца ў такіх неспрыяльных умовах не пашкодзіць вашаму дзіцяці? Мацярынства – важны перыяд у жыцці кожнай жанчыны… Дарэчы, ваш муж так сама працуе ў Саюзе?
– Таму што мой муж працуе ў аналагічных абставінах у нас з ім – поўная згода. Ён разумее, калі мне часам даводзіцца адкладаць свае абавязкі як маці. Мацярынства – выдатны перыяд, а дабрабыту дзіцяці мы надаем самае вялікае значэнне. Але і працай не будзем грэбаваць. Дзе-што змогуць зрабіць за мяне тыя, каму я давяраю, каго і лічу сваімі намеснікамі.
– Якая будучыня ў Саюзу? Канцэнтрацыя ў першую чаргу на статутнай дзейнасці, альбо нешта яшчэ?
– Нашая дзейнасць многа гадоў з’яўляецца стабільнай – праекты, які мы праводзім на працягу доўгага часу, працуюць і зараз. А калі ўзнікаюць праблемы, мы своечасова на іх рэагуем.
– А калі паспрабаваць падсумаваць гэтыя два месяцы дзейнасці прэзідэнта Саюзу?
– Я радая, што не гледзячы на знешнія цяжкасці, кампанія Polonica засталася нашай эканамічнай базай. Многія дзеці ездзілі ў польскія летнікі, 23-га жніўня вярнулася апошняя група. Мы зладзілі некалькі мерапрыемстваў – напрыклад «Брама зары» ў ліпені, а нядаўна святкавалі 90-годдзе польскай арміі. Ва ўрачыстасцях прынялі ўдзел шмат людзей. І вельмі важна, што няма нейкага непаразумення ў людзей на месцах. Структура працуе добра, няма ніякіх перашкод, і гэта павышае мне настрой.