Забягалаўка ў лепшым значэнні гэтага слова
Літоўская піцэрыя з няхітрай назвай “Піца і кава” – гэта месца, куды хочацца вяртацца. А гэта дзякуючы піцы, піцы, яшчэ раз піцы, каве, ну і абслугоўванню, куды ж без яго.
Гаспадар “Піцы і кавы” Томаш Пецюл
Так, там вельмі смачная піца. Так, там самая лепшая піца ў горадзе.
Здаецца, яна там таксама і самая вялікая.
Да таго ж, па цалкам прымальных коштах. Няўжо піцэрыя павінна мець яшчэ нейкія адмысловыя плюсы?
Калі так, то яны ёсць і іх шмат: перадусім, гэта бясплатны Wi-Fi, які даўно ва ўсім свеце ўжо стандарт і толькі ў нас яго дагэтуль нават са свечкаю не знайсці.
>
Па-другое: там не паляць. Наогул.
Па-трэцяе, зала невялікая, нават камерная, утульная.
З музыкай таксама ўсё ок: большасць часу грае нейкі прыстойны поп, хаця ў адзін з пяці маіх візітаў гучала жахлівейшая трэш-пачварнасць: “Валера, Валера! Ты словно снег, самый первый. Валера, Валера! Любовь, надежда и вера. Валера, Валера! Нана-нана-лаирейра…”.
Спішам тое на густы бландзіністай дзяўчынкі, бо тут усё проста: яна не ў маім гусце, вось і музыку яе я не прымаю.
Надзвычай цешыць і абслугоўванне: да Вас, вядома, ніхто не падыйдзе, каб прыняць замовы, усё ж такі гэта не рэстаран, але могуць прынесці гатовую піцу, калі Вы спадабаецеся персаналу.
Вам абавязкова ўсміхнуцца, адкажуць цёплым словам на Вашае, запытаюцца, ці смачна елі.
А калі Вы пачнеце з’яўляцца там часцей – Вас, мабыць, і запамятаюць і будуць вітаць як добрага сябра.
І гэта ўсё пры тым, што “Піца і кава” – самая сапраўдная забегалаўка, без аніякіх танных пантоў.
Мінусы?
Заўважная небяспечная тэндэнцыя павольнага павялічэння коштаў.
Часопісы, раскладзеныя на сталах, яўна заніжаюць інтэлектуальны ўзровень гасцей: раю набываць National Geographic, Esquire ці хаця б мінскі “Большой” або “Піўную газету”, а ўсякія “Отдохни” павыкідаць нафіг.
У прыбіральні павесіць папяровыя рушнікі, а сушылку для рук зняць і загнаць камусці на Скідзельскім.
Яшчэ хвалююць прыступкі на ўваходзе – на шчасце, ужо вясна пачынаецца, але ў марозныя зімовыя дні на іх можна было лёгка страціць жыццё ці пару зубоў – плітку трэба мяняць, бо будзе бяда.
Іншыя парады?
Адкрыць паліцу для буккросінга, выкінуць неэкалагічныя пластыкавыя кубкі для піва (піццё з гарла ніхто не адмяняў), больш строга акрэсліцца з музыкай, увесці прамоцыі, сяброўскія карткі, розныя акцыі (вось на днях будзе Дзень Святога Патрыка – чым не нагода ліць піва за палову цаны?) ды іншую капіталістычную мішуру.
Што маем у выніку? За выняткам невялікіх прамашак – надзвычай перспектыўнае месца, канкурэнцыі якому ў Гродне зараз проста няма.
А можа і не будзе: да нас дайшлі чуткі, што ўладальнік на адной піцэрыі не спыніцца і хоча адкрыць у сутарэннях таго самага будынку піўны паб.
Думаеце, гэты артыкул купілі?
Маўляў, літы шчодра пасыпаліся з буржуазнага гаманца ў маю кішэню і я набыў сабе на вясну новыя кеды Канверс ці смартфон?
Маеце рацыю – “Піца і кава” мяне купіла: смакам, коштамі, абслугай і Wi-Fi.
Месца праверана “Тваім Стылем” – можа калісці там сустрэнемся.
Фота Юліі Каляды