Гродна спадзяецца атрымаць частку ад міліёна еўра на захаванне спадчыны
Праект мае назву “Захаванне і папулярызацыя культурна-гістарычнай спадчыны ў Даўгаўпілсе і Гродна”. Асноўнымі партнёрамі па яго рэалізацыі з’яўляюцца дума Даўгаўпілса і ўпраўленне культуры гарадзенскага гарвыканкама.
Як паведамляюць латвійскія СМІ, 75% бюджэта пойдзе на працы па рэстаўрацыі і аднаўленні гістарычных помнікаў.
У Гродне плануецца стварыць Цэнтр рэгіянальнай спадчыны. Абодва гарады мае связаць спецыяльна распрацаваны ў межах праекта турыстычны маршрут.
Аўтары праекта плануюць таксама ладзіць сумесныя семінары, турыстычны форум, майстар-класы народных умельцаў.
Улады Даўгаўпілса днямі пагадзіліся выдаткаваць з мясцовага бюджэту 27 тыс. латаў (амаль 39 тыс. еўра) на распрацоўку асноўнай дакументацыі праекта.
Даўгаўпілс (гістарычныя назвы Дзвінск, Дзінабург) – другі па памерах горад Латвіі.
У гістарычных дакументах узгадваецца ўпершыню ў 1275 г., калі Лівонскі ордэн пачаў будаваць тут каменны замак – Дзінабург (частка замку – на верхнім здымку).
У 1566 г., пасля ліквідацыі Лівонскага ордэна горад увайшоў у склад ВКЛ. У 1582 г. кароль Стэфан Баторый надаў гораду Магдэбургскае права.
У 1772 г., пасля першагу падзелу Рэчы Паспалітай, Дзінабург быў далучаны да Расійскай імперыі і стаў часткай Полацкай, а пазней – Віцебскай губерніі.
У 1893 г. па загадзе імператара Аляксандра III Дзінабург быў перайменаваны ў Дзвінск.
У студзені 1920 г. латвійскія войскі вызвалілі горад ад саветаў і перайменавалі яго ў Даўгаўпілс.
>
Гарадская ахоўная дамба – адна з турыстычных “разынак” Даўгаўпілса
Насельніцтва горада складае сёння крыху больш за 100 тыс. жыхароў. Палова з іх (52%) – рускія. Амаль 10% насельніцтва складаюць беларусы.
Да мяжы Беларусі ад Даўгаўпілса 35 км.