Пра туземцаў і іншаземцаў
Не інтэграваныя ў грамадства
Аўтарка піша аб тым, што «тутейшие» (гэдак у аўтара!) – паняцце, якое атрымала сваё распаўсюджванне ў пачатку мінулага стагоддзя ў Беларусі, прыжылося яно і ў Літве, і ў Польшчы. Потым яна звяртаецца да культуролага З.Харэўскага, па меркаванні якога сучасных тутэйших па-ранейшаму характарызуе прыстасавальніцтва і канфармізм, аднак ён прагназуе, што самасвядомасць іх будзе расці. Культуролаг нагадвае: «Это графа в социологической переписи, которая была введена российскими властями в Беларуси… для людей, которые затруднялись с определением своей этнической принадлежности и не могли себя отнести целиком ни к полякам, ни к русским и не были в состоянии осознать своей белорусскости».
Як адзначае культуролаг, у літаральным перакладзе з беларускага слова «тутейший» азначае – мясцовы, але самы прыдатны назоўнік – туземец. У далейшым паняцце атрымала больш шырокае культурнае, палітычнае значэнне, яно вызначала людзей, якія не інтэграваныя ў грамадства і выбіраюць сваю нацыянальнасць у залежнасці ад палітычнай кан’юнктуры: «Он с одинаковым успехом может быть и католиком поляком, и русским православным. Но только не будет брать ответственность за свою страну и свой край. Его характеризует приспособленчество и конформизм, именно эти качества сделали понятие тутейшества нарицательным».
І далей:
«По обе стороны белорусско-литовской границы часть жителей называют себя поляками, но в 80% случаев не владеют польским языком и имеют смутное представление о живой польской культуре, однако при взгляде на современную Беларусь им не хочется признать, что они белорусы. Признаться себе, что ты – родственник А.Лукашенко – это просто уродство, и никто не хочет признаваться, что с этими колхозниками, бульбочками, трактористами имеет что-то общее».
Ёсць у публікацыі і разважанні дацэнта Віленскага ўніверсітэта Паўла Лаўрынца, аўтара звыш 90 артыкулаў, аглядаў, рэцэнзій у акадэмічнай перыёдыцы і зборніках навуковых прац Беларусі, Латвіі, Літвы, Польшчы, Расіі і інш.: «Недавно появился такой термин – «эстоноземельцы», это жители Эстонии, которые по происхождению могут быть и русскими, и евреями, и карелами. Как вариант, для Литвы это могло бы быть слово «литвин» – старое, хорошее слово, известное с летописей. При том, что и А.Мицкевич, и Ю.Крашевский, и Ю.Пилсуцкий называли себя литвинами, и они именно это имели в виду, что они поляки по национальности, но себя идентифицировали с территорией Великого княжества Литовского – Вильнюсским краем, Новогрудком, Гродно».
Тыя, хто цікавіцца гісторыяй, зазірнуўшы на сайт і азнаёміўшыся з артыкулам пра туземцаў могуць пагадзіцца ці паспрачацца і непасрэдна з аўтаркай…
Інтэграваны ў каманду
А на сайце Telegraf.be бразільскі форвард гарадзенскага «Нёмана» Сеалін распавёў аб тым, як ён асвоіўся ў новым для сябе клубе і чаму яму падабаецца Гродна: таму, што «тут вельмі шмат помнікаў архітэктуры. Я люблю невялікія гарады. Тут выдатны стадыён, шмат заўзятараў, якія хораша падтрымліваюць свой клуб. І у камандзе прынялі добра. Са шмат якімі хлопцамі я ўжо быў знаёмы – Каваленкам, Дзенісевічам, Драпакам, Шепятоўскім. Разам праводзім шмат часу.
>
Ёсць у інтэрв’ю і пра футбол, і пра хакей, і пра куміраў і пра асабістае жыццё і пра бразільскі футбол: «Тэлефаную сваякам тры разы на тыдзень. Хвалююцца, хочуць, каб я гуляў у Бразіліі. Але пакуль гэта праблематычна – чэмпіянат Бразіліі вельмі моцны». Няма спрэчак – мацнейшы чым «чэмпіянат Беларусі»…
Л.Леонт
Фота http://www.theatreplanet.ru