Самая прыгожая дзяўчына Гродна, хоча працаваць на тэлебачэннi
Як гэта быць самай прыгожай дзяўчынай горада Гродна?
– Калі шчыра, то я сябе яшчэ не адчуваю такой. Хаджу спакойна па вуліцах, некаторыя пазнаюць, хтосьці нават падыходзіць і фатаграфуецца. А вось якіх-небудзь грандыёзных зменаў пакуль не адбылося.
Раскажы як усё пачыналася?
– На кастынг мяне падштурхнула пайсці мама. Яна сказала, ідзі шкадаваць не будзеш. Мама мне адразу сказала, што я ўвайду ў тройку. Калі шчыра, мне нават і самой хацелася паспрабаваць. У першую чаргу, каб даведацца нешта новае, пазнаёміцца з цікавымі людзьмі, а таксама атрымаць кучу эмоцыі. Бо адрэналін -гэта неад’емная частка майго жыцця. Ну і вядома ж я вельмі люблю свой горад, а перамога ў конкурсе дала мне магчымасць быць тварам Гродна.
Як праходзілі рэпетыцыі?
– Рэпетыцыі ў нас былі амаль кожны дзень. Яны заўсёды былі насычаныя, але стомленасць была прыемная пасля іх.
Што табе больш за ўсё спадабалася ў конкурсе?
– Цікава было ўсё і рэпетыцыі, і фотасесіі. Мы выступалі ў некалькіх вобразах: у ролі нявест і сурьёзных жанчын у вячэрніх сукенках. Напэўна, гэта больш за ўсё і спадабалася.
Можа ты абрала сваю дзяўчыну на конкурсе. Хто яна?
Я абрала адну дзяўчыну, яе клічуць таксама Вольга. Мы з ёй неяк адразу пасябравалі, ды і на кастынг яна прыйшла першая. Я для сябе абрала i сваю тройку, але наша меркаванне з журы разышлiся.
Можа былі ўжо кур’ёзныя сітуацыі звязаныя з тваёй перамогай?
Менавіта пасля перамогі ў гэтым конкурсе яшчэ не было. Але былі цікавыя сітуацыя перад конкурсам. У 2013 годзе, я стала «Міс універсітэт». І вось у адзін цудоўны дзень міма мяне прабягаў маленькі хлопчык, які ў выніку ўпаў каля маіх ног. Яго бацька падбег, і пакуль дапамагаў яму падняцца, паглядзеў на мяне і сказаў: «Сынок, а ты ведаеш, дзе падаць …». Вось такая кур`ёзная сітуацыя была.
А прыхільнікаў больш стала пасля перамогі ў конкурсе?
– Зразумелая справа, што «вконтакте» ўзрасла наведвальнасць маёй старонкі. Ажывіліся многія асобы, але я абмяжоўваю доступ да сваёй старонцы ў сацыяльных сетках. Для мяне галоўнае зносіны з маімі роднымі і блізкімі людзьмі.
А як жа хлопец, як ён адрэагаваў на тваю перамогу?
Хлопец, вядома ж, узрадаваўся. Але рэўнасць гэта такая штука, што ад яе не ўцячы. Ён вельмі хваляваўся і перажываў за мяне. Па важкім прычынах ён не мог прысутнічаць на мерапрыемстве і падтрымліваў мяне на адлегласці.
Ці адчувалася адсутнасць хлопца ў зале?
Было такое пачуццё. Але я ведала, што ён у думках са мной. Адразу ж пасля конкурсу ён мяне сустрэў і павіншаваў з перамогай.
Што дала табе перамога?
– Я жыву звычайным жыццём: праца, сябры і дом. У першую чаргу, перамога дала мне шмат падарункаў і цяжкую карону. Ну і быў яшчэ адзін спецыяльны прыз ад тэлерадыёкампаніі. Магчыма, у будучыні мы будзем з імі супрацоўнічаць. Мне б хацелася сябе паспрабаваць у ролі вядучай.
Раскажы, што было за кулісамі пасля завяршэння фіналу?
Пасля самога мерапрыемства нас усіх запрасілі на святочны банкет, дзе былі нашы спонсары, прадстаўнікі ўлады і г.д. Я сказала фінальную гаворка і адкрыла баль. Шчыра, вельмі хацелася есці, а калі я дабралася да банкетных столікаў, там ужо нічога не было. У выніку пасля чарговай фотасесіі мяне адпусцілі дадому разбіраць падарункі, якіх было вельмі шмат. Але калі ўжо прыйшла дадому, то было не да падарункаў, і не да ежы. Я практычна адразу легла спаць. Толькі раніцай стала ўсведамляць, што я выйграла конкурс.
Якія твае планы на будучыню?
Цяпер галоўнае ўдала скончыць універсітэт. А далей па размеркаванні працаваць, так як я вучуся на бюджэце. Магчыма, пасля ўніверсітэта працягну працу ў турфірме, я ўжо амаль спецыяліст у сферы турызму.
На працы кліенты пазнаюць?
Як раз у панядзелак да нас прыходзіў мужчына з нагоды візавага пытання. Ужо вельмі доўга ён запаўняў анкету і ўсё глядзеў на мяне. Потым усё-такі не вытрымаў і спытаў: «Вы Вольга, якая выйграла Міс Гродна 2015?». Мне прыйшлося прызнацца, і ўжо напрыканцы мужчына сказаў, што будзе рэкламаваць маю турфірму сярод сваіх сяброў.
Раскажы, дзе і з кім ты жывеш?
-Пакуль яшчэ жыву з бацькамі. Дом знаходзіцца каля лесапарку Румлёвв, недалёка ад Нёмана. Кожны дзень стараюся праводзіць час у лесе, магу пабегаць, а магу проста на ровары пакатацца.
Як падтрымліваеш сябе ў добрай форме?
– Калі шчыра, я люблю паесці, асабліва салодкае. Але практычна кожны дзень я стараюся надаць час спорту. Прафесійна не займаюся, але ёсць цяга да валейбола. Яшчэ калі вучылася ў школе, то рэгулярна гуляла за школьную каманду. Таксама і ва ўніверсітэце выступала за свой факультэт. Час ад часу наведваю трэнажорную залу.
Чым займаешся ў вольны час?
Я люблю пісаць вершы і маляваць. Нататнік і ручка ў мяне заўсёды з сабой.
Што б ты пажадала дзяўчатам, якія ўсё яшчэ баяцца ўдзельнічалі ў падобных конкурсах?
Галоўнае не баяцца, нічога страшнага няма. Арганізатары, такія ж людзі, як і мы. Усе ўсё разумеюць, і нават ідуць на саступкі. А вопыт атрыманы на такіх конкурсах дапаможа ў будучыні як на працы, так і ў зносінах з людзьмі.