На Ночы музеяў гарадзенцаў віталі турма, інквізіцыя і тэатр

На Ночы музеяў гарадзенцаў віталі турма, інквізіцыя і тэатр

Музей гісторыі турмы – адзіны такі ў цэлай краіне. Да таго ж, для звычайнага наведвання ён закрыты. Таму госці свята былі радыя магчымасці завітаць у вязніцу і на ўласныя вочы пабычыць, што хаваецца за яе мурамі.

 

 

Ахвотныя маглі наведацца да “спецыяльна адукаванага арыштанта” ў наколках з мінулага стагоддзя і нават прымерыцца да кратаў даўняй камеры.

 

 

Асобую цікавасць у гарадзенцаў выклікала магчымасць уцёкаў з вязніцы. Але, як аказалася, было іх не вельмі многа. Апошняя ўдалая спроба ўцёкаў адбылася ў 1982 годзе, астатнія былі выкрыты і прадухілены супрацоўнікамі турмы, распавёў экскурсантам намеснік начальніка турмы па ідэалагічнай рабоце і кадравым забеспячэнні Юрый Круповіч, што вёў экскурсію па музеі.

 

 

Групы, якімі наведнікі перасоўваліся паміж музеямі, можна было пазнаць на вуліцы па людзях са сцяжкамі наперадзе. “Ноч у музеі” пачалася, калі на вуліцы было яшчэ светла

 

Каланча музея пажарнай справы прадаставіла ўнікальны шанец пабачыць горад з вышыні птушынага палёту. 

 

 

Але каб яе дасягнуць наведвальнікам прышлося спачатку сустрэцца з прывідамі башні. Вядоўца шчыра запрашаў не палохацца, маўляў, чаго нас, прывідаў, баяцца і расказваў па дарозе наверх гарадзенскія байкі ды легенды.

 

0 align=”” alt=”Ночь в музее Музей истории религии Музей тюрьмы Музей истории пожарной службы Каланча” width=”720″ height=”480″ >

 

У залях музея наведвальнікі пабачылі таксама, як гарэў Гродна ў мінулых стагоддзях і даведаліся, што прапатыпам для шэўрона пажарных стала ікона Неапалімая Купіна, цудадзейная сіла каторай, як вераць хрысціяне, дапамагае засцерагчыся ад пажару.

 

6 align=”” alt=”Ночь в музее Музей истории религии Музей тюрьмы Музей истории пожарной службы Каланча” width=”720″ height=”480″ >

5 align=”” alt=”Ночь в музее Музей истории религии Музей тюрьмы Музей истории пожарной службы Каланча” width=”720″ height=”480″ >

 

Што да “тэхнічнай творчасці” інквізіцыі, то на сённяшні погляд яе страшныя інструменты нагадваюць хутчэй карнавальныя маскі ці творы сучаснага мастацтва.

 

 

Хаця прымерыць “гішпатскі бот” ці “калыску Іўды” ахвотных не знайшлося, расповед вядоўцы ўразіў гледачоў. На тэрыторыі сучаснай Беларусі, з яе словаў, “вышуканыя” спосабы пакарання асобага распаўсюду не мелі. Нашы продкі аддавалі перавагу больш простым рэчам. Асуджанага на ганебную смерць хутчэй за ўсё проста пасадзілі б на кол.

 

 

Ну а кат, хаця і не быў паважаным у грамадстве, меў добры заробак ад дзяржавы і дадатковы прыбытак ад сваякоў каранага. Тыя гатовы былі плаціць грошы за хуткую смерць асуджанага без доўгіх мучэнняў.

 

 

Забыцца на пабачаныя жахі дапамог гасцям музея спектакль тэатра лялек. У гэтай пастаноўцы ўжо не было пажараў і інквізіцыі, але вось ад турмы герою ўратавацца ўсё роўна не ўдалося. Але ж верныя сябры дапамаглі яму аднавіць справядлівасць, а гледачам – захапіцца магіяй лялек і простай жыццёвай гісторыі.

 

7 align=”” alt=”Ночь в музее Музей истории религии Музей тюрьмы Музей истории пожарной службы Каланча” width=”720″ height=”480″ >

8 align=”” alt=”Ночь в музее Музей истории религии Музей тюрьмы Музей истории пожарной службы Каланча” width=”720″ height=”480″ >

9 align=”” alt=”Ночь в музее Музей истории религии Музей тюрьмы Музей истории пожарной службы Каланча” width=”720″ height=”480″ >

 

Каля поўначы госці музея перайшлі ў касцёл, дзе іх чакаў канцэрт арганнай музыкі.