Прывабіць аленя, завабіць ваўка. На Аўгустоўскім канале адраджалі беларускія паляўнічыя традыцыі
На Аўгустоўскім канале арганізавалі невялікі, але амаль еўрапейскі фестываль адраджэння паляўнічых традыцый пад заступніцтвам святога Губерта.
З імем гэтага чалавека звязана шмат легенд. Адна з іх кажа, што малады чалавек вёў разгульнае жыццё, любіў раскошу і, вядома, паляванне. Паляваў шмат і з азартам. У адзін з такіх выездаў у лес яму сустрэўся незвычайны алень, у якога паміж рагамі быў зіхатлівы крыж. Пасля гэтай незвычайнай сустрэчы Губерт пакінуў ранейшае жыццё і з’ехаў у Маастрыхт, каб стаць вучнем святога Ламберта. У Сярэднявеччы святога Губерта сталі пачытаць як заступніка паляўнічых і леснікоў.
А яшчэ ён з’яўляецца апекуном Гродна: алень святога Губерта намаляваны на гербе горада. Таму месца правядзення фестывалю было абрана не выпадкова – пушчы вакол Гродна заўсёды славіліся сваім зверам, а паляванне было традыцыйным заняткам мясцовай шляхты. З часам многае было згублена. Таму адной з задач фестывалю на Аўгустоўскім канале было адраджэнне гэтых традыцый.
Фестываль арганізаваў Гродзенскі лясгас пры супрацоўніцтве з медыякампаніяй «Сезон палявання», Гродзенскім ДВЛГА , Гродзенскім абласным БАПР і Міністэрствам лясной гаспадаркі Беларусі.
– Вы не падумайце, што на паляванні галоўнае – застрэліць звера. Так, важна, так, адрэналін, але яшчэ вельмі важны сам працэс, – кажа адзін з паляўнічых Аляксандр. – Паляванне – гэта яшчэ час пачуць сябе, падумаць, прайсціся па лесе. А яшчэ гэта пэўныя традыцыі.
Напрыклад, паляўнічыя, насуперак распаўсюджанай легендзе, пад час палявання не выпіваюць.
– Вось пасля – так: адзначыць здабычу – святая справа, – заўважае Аляксандр.
Паляванне цяпер – задавальненне дастаткова дарагое. Адно навучанне будзе каштаваць прыкладна 250 рублёў, а яшчэ трэба абмундзіраванне, зброя і паляўнічыя сабакі. Усё можа пацягнуць на дзве тысячы долараў.
З задавальненнем паляўнічыя распавядаюць пра тое, што ядуць і як рыхтуюць дзічыну.
– Толькі што здабытую качку трэба разам з пер’ем апэцкаць глінай і кінуць у вогнішча. Дзіўна, але прыкладна праз 40 хвілін яна будзе гатова, а пёры лёгка адыдуць з глінай, – распавялі прадстаўнікі Навагрудскага лясгаса.
Дарэчы, акрамя паляўнічых на фестывалі былі і леснікі, бо 17 верасня – іх прафесійнае свята – Дзень работнікаў лясной гаспадаркі. Таму на Аўгустоўскім канале можна было азнаёміцца з дзейнасцю лясгасаў Гродзенскай вобласці і нават паспрабаваць дзічыну, прыгатаваную рознымі спосабамі.
На фестывалі арганізавалі конкурс на лепшую паляўнічую страву. Чаго тут толькі не было! І запечаныя курапаткі, традыцыйна фаршаваныя яблыкам, і прыгатаваныя з беконам, і шурпа з казулі, і жаркое з лася. Да страў падаваліся соўсы, зробленыя па старадаўніх рэцэптах.
– Дзічына была папулярнай у нас. Мяса елі з бруснічным або журавінавым соўсам. Дадавалі да яе гранатавы сок або яблычнае кіслае варэнне, якое добра адцяняе смак мяса, – дзеляцца сакрэтамі ляснічыя.
А вось каб мясны булён быў празрыстым, шурпу вараць вельмі доўга і на павольным агні. Дарэчы, стравы можна было паспрабаваць усім жадаючым.
Пакуль у адным кутку фестывалю ішло баляванне, на сцэне паказвалі сваё майстэрства вабільшчыкі. Маладыя людзі пры дапамозе трубы, якая называецца ваба, выдавалі дзіўныя гукі. Аказалася, што менавіта так «прывабліваюць», ці клічуць аленя.
Зыходзячы з таго, што трэба паляўнічаму, гук можа мяняцца. Можна імітаваць голас маладога аленя, які шукае самку, ці наадварот.
Хлопцы навучаюцца незвычайнаму майстэрству ў Беларускім дзяржаўным тэхналагічным універсітэце. Маладыя вабільшчыкі ў будучыні – спецыялісты лясной гаспадаркі. Вабленне – гэта хутчэй хобі, якому іх навучыў загадчык кафедры.
– Нас часам клічуць на паляванне, каб мы прывабілі аленяў. Чуючы гукі вабы, алень альбо адклікаецца, альбо выходзіць на гук, – распавядае вабільшчык Максім Гурын, – наогул, вабіць – гэта старадаўняя традыцыя ў Еўропе, якая потым дайшла і да нас. Пры дапамозе вабы, дарэчы, можна завабіць і ваўка. Тэхніка называецца падвыўка. Бывалыя паляўнічыя кажуць, што рабіць яе трэба ранняй раніцай.
Былі на фестывалі і госці – напрыклад, Вячаслаў Чарных з Эстоніі. Ён арганізоўвае сафары ў экзатычных краінах для ўсіх жадаючых. Праўда, задавальненне гэта вельмі дарагое: цэннік пачынаецца ад 6 тысяч еўра – гэта паляванне на зебру або на шакала. А вось застрэліць насарога будзе каштаваць каля 300 тысяч еўра. Вячаслаў пакуль не працаваў з беларусамі. Ён арганізоўвае такі адпачынак для масквічоў і прыбалтаў. А на Аўгустоўскі канал прыехаў, каб распавесці аб розных магчымасцях.
Што тычыцца палявання ў Беларусі, то арганізатары фестывалю адзначаюць, што ў апошні час яно становіцца больш гуманным.
– Усё большай папулярнасцю карыстаецца фота- і відэапаляванне. У лясах можна зняць самыя сапраўдныя фільмы пра дзікую прыроду, – кажа адзін з арганізатараў, паляўнічы Арцём Турлан.
Фота: Ігар Рэмзік