Пад Егіпецкім сонцам. Частка 3-я, апошняя
Кароткі сямідзённы адпачынак, выдраны ў працы, было шкада марнаваць на вельмі цікавую і пазнавальную, але стамляючую экскурсію. Пасля гультаяватых дэбатаў мы з сяброўкай Таняй вырашылі, што ў нас з’явілася падстава яшчэ раз прыехаць у гэты цудоўны край і ўбачыць усю гісторыю старажытнага свету і адзінае з пакінутых сямі цудаў.
І са спакойным сумленнем вырашылі атрымліваць асалоду ад мора і адпачынку, помятаючы аб тым, што бяздзейна бавіць час – лепшыя лекі ад стрэсаў і стомленасці.
Выгляд з майго акна ў гатэлі
Дзвюх кароткіх экскурсій – да бедуінаў у пустэльню і ў мора: паглядзець на каралы і рыбак з батыскафа, мне падавалася цалкам досыць для атрымання незабыўных уражанняў у межах нашай «пасіўнай» праграмы.
У папярэднім раздзеле я эмацыйна і ў фарбах абмалявала маю сафары-экскурсію. Што тычыцца «марской», магу толькі паўтарыць заезджаную фразу ўсіх турыстычных буклетаў – Чырвонае мора ўнікальнае і непаўторнае!
Я ніколі не бачыла такой празрыстай марской вады і такога багацця фарбаў і формаў марской флоры і фаўны. Эфект ад назірання за гэтай прыгажосцю быў бы істотней, калі б я ў масцы і ластах знаходзілася ў моры, а не за шклом бяспечнага батыскафа.
Выгляд праз празрысты пол кацера
Але і гэтага хапіла, каб прасякнуцца захапленнем. У гэтым месцы я сціпла адыходжу ў бок і прапаную вам маляўнічыя здымкі шчаслівых уладальнікаў падводных камер на іншых сайтах, таму што мая камера са сваёй місіяй не справілася (аб чым я горка шкадую).
Не было ў нашым з Таняй актыве ні адной экскурсіі па гістарычных месцах Егіпта. Затое ў межы нашай «рэлакс-праграмы» цудоўна ўпісвалася экскурсія ў мясцовы салон прыгажосці.
Трапілі мы туды выпадкова, паддаўшыся на агітацыю мясцовага пляжнага зазывалы (прашу прабачэння ў шаноўнай публікі – менэджэра па продажах). Дарэчы, у мяне склалася ўражанне, быццам на пляжы на пяцярых адпачываючых прыходзіцца адзін «менэджэр па продажах» разнастайных паслуг: масажных кабінетаў, цырульняў і салонаў тату, розных мясцовых экскурсійных бюро.
Маладыя арабы папросту падыходзілі да турыстаў і ўступалі з імі ў доўгі дыялог, прапаноўваючы самы якасны і самы танны сэрвіс. Калі дыялог ператвараўся ў маналог, яны ціха знікалі, жадаючы пры гэтым прыемнага адпачынку. Уразіла мяне і фенаменальная памяць «менэджэраў: яны ведалі ў твар усіх сваіх кліентаў, усіх тых, хто адмовіўся ад іх паслуг і тых, каго яшчэ можна прыцягнуць PR-ам і рэкламай. З першымі яны абменьвалася сяброўскімі прывітаннямі, другіх ветліва абыходзілі бокам, з трэцімі ўступалі ў дыялог…
Насупраць гатэля Парадыз кожны вечар у 9.00 – светла-шоў
Зрэшты, распазнаць у беласкурых бландынках патэнцыйных кліентак было справай няцяжкай. Комплекс спа-працэдур «Клеапатра» абяцаў незабыўныя дзве гадзіны задавальнення ў дасведчаных руках мясцовага спецыяліста па масажы.
Мяркую, толькі жанчына здольная зразумець, якое гэтае задавальненне – на некалькі гадзін забыцца пра ўсе свае праблемы і справы, расслабіцца і адчуць сябе «Клеапатрай» пасля турэцкай лазні і саўны, пілінг-працэдуры і масажу з выкарыстаннем адмысловых алеяў! З пачуццём глыбокай душэўнай раўнавагі, кахання і пяшчоты да ўсяго свету вярталіся мы ў гатэль пасля сеансу прыгажосці.
Па сваёй натуры міралюбныя і пазітыўныя, мы з Таняй тайна дамовіліся не заўважаць недахопаў егіпецкага сэрвісу, асаблівасцяў менталітэту навічкоў-турыстаў, і, самае галоўнае, скаргаў расіянаў на ўсё вакол. З апошнімі прыходзілася цяжэй усяго.
Самымі вялікімі «скаржнікамі» апынуліся масквічы. Праз пяць хвілін пасля традыцыйнага прывітання новыя знаёмыя пачыналі звыклую песню пра тое, якія грубыя і дакучлівыя мясцовыя мужчыны, наколькі агіднае абслугоўванне ў нумарах і ў рэстаранах, шведскі стол пазбаўлены разнастайнасці, а ежа настолькі прыпраўлена спецыямі, што яе немагчыма есці.
Спачатку нас гэта здзіўляла, потым бавіла, потым стала раздражняць. У рэшце рэшт, мы проста перасталі звяртаць на гэта ўвагу. Дарагія грамадзяне турысты! Практычная парада: звяртайцеся да людзей ветліва і з усмешкай, і яны адкажуць вам тым жа (арабы – не выключэнне), пакіньце калідорнаму «чаявыя хаця бы раз у нумары – і ён будзе прыходзіць прыбіраць кожны дзень (а, магчыма, у знак падзякі, упрыгожыць ваш ложак узрушаючай кампазіцыяй з рушнікоў і кветак), не лянуйцеся пацікавіцца водгукамі турыстаў аб узроўні сэрвісу і харчаванні ў гатэлі, які выбіраеце.
У вас ёсць шанец выбраць элітны адпачынак у Еўропе, а не ў Егіпце. Або скардзіцца свайму тураператару, а не выпадковым суразмоўцам-турыстам.
Толькі «маскоўскі фактар» і мог на кароткі час адвесці нас ад думкі, што мы трапілі ў рай. Ласкавае сонца, блакітнае мора, багацце гародніны і садавіны, пальмавыя гаі, белазубыя прыгажуны-арабы – у маім разуменні, менавіта так выглядае сапраўдны рай.
>
Танец жывата – сапраўдны
А гэта наш калідорны Абдурахім прыгатаваў для нас неспадзеўку… Да пабачэння, Егіпет!