Аўтастопам на футбол: Карэспандэнт «Твайго Стыля» у ролі футбольнага фаната
Што рабіць, калі рабіць няма чаго
Суботняя раніца. Планаў ніякіх. Зазірнуўшы ў свой штодзённік, успамінаю, што сёння гуляе «Нёман» у Барысаве і трэба будзе рабіць матэрыял.
Гэта першы афіцыйны матч у гэтым годзе і трэба будзе зрабіць нешта сур’ёзнае. І тут мне прыходзіць неверагодная ідэя – а ці не паехаць нам у Барысаў і адчуць на сабе ўсе тыя эмоцыі, што адчуваюць фанаты і заўзятары, якія ездзяць за камандай у такую далеч.
Часу на роздум практычна не было, так як кожная хвіліна магла вызначыць ход усяго дня.
Але, параіўшыся, мы вырашылі рызыкнуць і паехаць аўтаспынам у Барысаў, каб б падтрымаць родную каманду, а таксама даведацца, ці рэальна ў Беларусі падарожнічаць такім чынам …
Тыповыя аўтастопшчыкі
У 10:00 мы ўжо на трасе Гродна – Мінск. Доўга чакаць не прыйшлося: яшчэ каля запраўкі нас узяўся падвезці малады хлопец на “Вольва”.
З ім мы дабраліся да Скідзеля, праехаўшы каля 30 кіламетраў. Як гаворыцца, пачатак быў пакладзены.
На 70 кіламетраў ад Скідзеля нас падкінуў добры джып з прыемным суразмоўцам.
На гэта раз мы апынуліся ў вёсачцы Цыбары, недалёка ад Ліды.
Ужо там нам давялося памерзнуць хвілін 30. Наступным нашым кіроўцам быў мінчанін на BMW х5, які нас давёз да самай сталіцы.
У 13:30 мы ўжо былі ў цэнтры Мінска. Пагуляўшы крыху па сталіцы, мы паспяшаліся на электрычку да Барысава. А ў 18.50 мы ўжо былі каля самай арэны.
Ты хто такі? Давай да пабачэння!
Мы ўзялі квіткі на гасцявы сектар. Але, калі паспрабавалі прайсці на стадыён, сутыкнуліся з неразуменнем. Праходзіць турнікеты нам давялося тры разы.
Першы раз супрацоўніца міліцыі адправіла нас пакінуць свае рэчы ў камеру захоўвання.
У другі раз велізарны амапавец сказаў, што мы ўзялі квіткі не ў той сектар.
Аказалася, мы павінны сядзець з усімі гарадзенскімі фанатамі.
На нашы тлумачэнні аб тым, што мы проста прыехалі паглядзець гульню, ён сказаў, «тады апранацца трэба нармальна» і пад канвоем адвёў нас да фанатаў з Гродна.
У трэці раз нас абшуквалі вельмі доўга. Кагосьцi затрымалі і не пусцілі на стадыён, спасылаючыся на прычыну алкагольнага ап’янення.
Мяне таксама доўга даглядалі. На пытанне, колькі выпіў, я адказаў, што не памятаю, калі апошні раз піў. Пасля звышстараннага кантролю нас прапусцілі.
На гульні
І вось мы на “Барысаў – Арэне”. Уражвае, нічога не скажаш!
Увесь матч мы разам з фанатамі падтрымлівалі каманду. І сапраўды кажуць, што заўзятары, гэта як дванаццаты гулец на полі.
Усе 100 прыезджых гарадзенцаў на працягу ўсяго матчу былі як адно цэлае. Здавалася, чым гучней будзеш крычаць і мацней пляскаць, тым больш шанцаў у каманды на перамогу.
На жаль, «Нёман» прайграў, хоць мы яго і падтрымлівалі з усіх сіл. У канцы матчу каманда падзякавала людзей, якія прыехалі падтрымаць яе ў Барысаў.
«Крутое тусэ» у маршрутцы
А мы тым часам думалі, як ехаць дадому. Ужо было позна, амаль 10 гадзін вечара.
Адзін з супрацоўнікаў АМАП сказаў, зараз усіх, хто прыехаў цягнікамі, завязем у Барысаў.
Мы таксама патрапілі ў гэтую катэгорыю і пагадзіліся ў крутой міліцэйскай машыне паехаць на вакзал.
У машыне нас чакала «крутое тусэ». Першапачаткова ўсе танчылi пад дабстэп, а затым хорам спявалі «Это не шутка, мы встретились в маршрутке…».
Гаспадары «маршруткі» не падпявалі, толькі музыку гучней рабілі.
Будзеш моцным, будзеш разумным
На вакзале мы засталіся пад строгім наглядам сваіх старых «сяброў».
Без іх дазволу нельга было схадзіць у туалет і нават адысці на некалькі крокаў.
Я вырашыў у краму схадзіць, а мне грубым голасам сяржант: «Калі подстрижёшься, тады і пойдзеш!». Кім ён сябе ўявіў?
Пасля хвілінных тлумачэнняў, хто я, і хто ён, чалавек у форме перастаў грубіяніць і больш нічога не казаў.
Праз 20 хвілін мы селі ў цягнік і адправіліся дадому, зноў такі з суправаджэннем. А ў Гродне нас сустрэў снег і мароз.
Вынік
Гульня была сумная, але трэба аддаць належнае нашым хлопцам, якія як маглі супрацьстаялі чэмпіёну краіны і прапусцілі толькі адзін гол.
Нашая спантаная вандроўка дадала адрэналіну, новых знаёмстваў. Аўтастоп па Беларусі працуе – праверана! Галоўнае мець жаданне так падарожнічаць.
Фанатам быць крута, адчуваеш сябе часткай каманды і ўсяго стадыёна.
Калі калі-небудзь зноў адправімся на выезд, то абавязкова далучымся да нашай групы падтрымкі, бо “крычалкі” у падтрымку “Нёмана” мы ўжо вывучылі …