Самая прыгожая дзяўчына Гродна хоча стаць тэлевядучай
Па гарачых слядах конкурсу прыгажосці наш карэспандэнт сумесна з праектам VOGS пагутарыў з самай прыгожай дзяўчынай Гродна Вольгай Пазнякевiч.
– Як гэта – быць самай прыгожай дзяўчынай Гродна?
– Калі шчыра, то я сябе яшчэ не адчуваю такой. Хаджу спакойна па вуліцах, некаторыя пазнаюць, хтосьці нават падыходзіць і фатаграфуецца. А якіх-небудзь грандыёзных зменаў пакуль не адбылося.
– Раскажы, як усё пачыналася?
– На кастынг мяне падштурхнула пайсці мама. Яна сказала – ідзі, не пашкадуеш. Мама мне адразу сказала, што я ўвайду ў тройку. Калі шчыра, мне нават і самой хацелася паспрабаваць. У першую чаргу, каб даведацца нешта новае, пазнаёміцца з цікавымі людзьмі, а таксама атрымаць шмат эмоцый. Бо адрэналін – гэта неад’емная частка майго жыцця. Ну і, вядома ж, я вельмі люблю свой горад, а перамога ў конкурсе дала мне магчымасць быць тварам Гродна.
– Як праходзілі рэпетыцыі?
– Рэпетыцыі ў нас былі амаль кожны дзень. Яны заўсёды былі насычаныя, але стомленасць пасля іх была прыемная.
– Што табе больш за ўсё спадабалася ў конкурсе?
– Цікава было ўсё: і рэпетыцыі, і фотасесіі. Мы выступалі ў некалькіх вобразах: у ролі нявест і сурьёзных жанчын у вячэрніх сукенках. Напэўна, гэта больш за ўсё і спадабалася.
– А ці была ў цябе свая фаварытка на конкурсе?
– Так, яе клічуць таксама Вольга. Мы з ёй адразу пасябравалі, ды і на кастынг яна прыйшла першая. Я для сябе абрала i сваю тройку пераможцаў, але маё меркаванне разышлося з меркаваннем журы.
– Ці адбываліся кур’ёзныя сітуацыі, звязаныя з тваёй перамогай?
– Менавіта пасля перамогі ў конкурсе яшчэ не было. Але былі цікавыя сітуацыя перад конкурсам. У 2013 годзе я стала «Міс універсітэт». І вось у адзін цудоўны дзень міма мяне прабягаў маленькі хлопчык, які ў выніку ўпаў каля маіх ног. Падбег яго бацька, і пакуль дапамагаў яму падняцца, паглядзеў на мяне і сказаў: «Сынок, а ты ведаеш, дзе падаць…».
align=”” alt=”Мисс Гродно 2015 Ольга Познякевич” >
– А прыхільнікаў стала больш?
– Узрасла наведвальнасць маёй старонцы ў «ВКонтакте». Ажывіліся многія асобы, але я абмяжоўваю доступ да сваёй старонцы. Для мяне галоўнае – зносіны з маімі роднымі і блізкімі людзьмі.
– Як твой хлопец адрэагаваў на перамогу ў конкурсе?
– Хлопец, вядома ж, абрадаваўся. Але рэўнасць – гэта такая штука, што ад яе не ўцячы. Ён вельмі хваляваўся і перажываў за мяне. Па важкіх прычынах ён не мог прысутнічаць на мерапрыемстве і падтрымліваў мяне на адлегласці. Але я ведала, што ён у думках са мной. Адразу ж пасля конкурсу ён мяне сустрэў і павіншаваў з перамогай.
– Што дала табе перамога?
– Я жыву звычайным жыццём: праца, сябры і дом. У першую чаргу, перамога дала мне шмат падарункаў і цяжкую карону. Ну і быў яшчэ адзін спецыяльны прыз ад тэлерадыёкампаніі. Магчыма, у будучыні мы будзем з імі супрацоўнічаць. Мне б хацелася сябе паспрабаваць у ролі вядучай.
– Што было за кулісамі пасля завяршэння фіналу?
– Пасля самога мерапрыемства нас усіх запрасілі на святочны банкет, дзе былі нашы спонсары, прадстаўнікі ўлады і г.д. Я сказала фінальную прамову і адкрыла баль. Шчыра, вельмі хацелася есці, а калі я дабралася да банкетных столікаў, там ужо нічога не было. У выніку пасля чарговай фотасесіі мяне адпусцілі дадому разбіраць падарункі, якіх было вельмі шмат. Але калі ўжо прыйшла дадому, то было не да падарункаў і не да ежы. Я практычна адразу лягла спаць. Толькі раніцай стала ўсведамляць, што я выйграла конкурс.
– Якія твае планы на будучыню?
– Цяпер галоўнае – ўдала скончыць універсітэт. А далей па размеркаванні працаваць – я вучуся на бюджэце. Магчыма, пасля ўніверсітэта працягну працу ў турфірме, я ўжо амаль спецыяліст у сферы турызму.
– На працы кліенты пазнаюць?
– Як раз у панядзелак да нас прыходзіў мужчына з нагоды візавага пытання. Вельмі доўга ён запаўняў анкету і ўсё глядзеў на мяне. Потым усё ж такі не вытрымаў і спытаў: «Вы Вольга, якая выйграла Міс Гродна 2015?» Мне прыйшлося прызнацца, і ўжо напрыканцы мужчына сказаў, што будзе рэкламаваць маю турфірму сярод сваіх сяброў.
– Як падтрымліваеш сябе ў добрай форме?
– Калі шчыра, я люблю паесці, асабліва салодкае. Але практычна кожны дзень я стараюся аддаць пэўны час спорту. Прафесійна не займаюся, але ёсць цяга да валейбола. Яшчэ калі вучылася ў школе, то рэгулярна гуляла за школьную каманду. Таксама і ва ўніверсітэце выступала за свой факультэт. Кожны дзень стараюся праводзіць час у лесе, магу пабегаць, а магу проста на ровары пакатацца. Час ад часу наведваю трэнажорную залу.
– Чым займаешся ў вольны час?
– Я люблю пісаць вершы і маляваць. Нататнік і ручка ў мяне заўсёды з сабой.
– Што б ты пажадала дзяўчатам, якія баяцца ўдзельнічалі ў падобных конкурсах?
– Галоўнае не баяцца, нічога страшнага няма. Арганізатары – такія ж людзі, як і мы. Усе ўсё разумеюць, і нават ідуць на саступкі. А вопыт, атрыманы на такіх конкурсах, дапаможа ў будучыні як на працы, так і ў зносінах з людзьмі.