“Мы не ў стане адны выратаваць усе дрэвы”: алеі сяброўства патрэбна дапамога

|

Як мы пісалі раней, адной з першых ахвяр засухі ў скверу стала катальпа, якая прадстаўляе дыяспару крымскіх татараў. Калі ж, “татарскае” дрэва вылечылі, то вось з’явілася новая праблема – сохнуць “армяне”.

 

 

 – У канцы ліпеня я прачытала артыкул на вашым сайце, дзе пісалася пра дрэвы, што  пакутуюць ад спёкі ў Каложскім парку. Выехаць у Гродна змагла толькі праз некалькі дзён. Мне цікава было, у якім стане знаходзяцца дрэвы праз месяц пасля публікацыі.


Але прыйшоўшы на месца, я пабачыла, што дрэўцы па-ранейшаму сохнуць.  Некалькі разоў я схадзіла па ваду і паліла іх. За некалькі гадзін да сквера ніхто не падыходзіў, за выключэннем аднаго бамжа. Зараз я практычна кожны дзень езджу ў горад, каб выратаваць бедныя дрэвы. 

 

Вось дрэва крымскіх татараў вылечылі агульнымі намаганнямі, а  пра іншыя забыліся. “Армянскі” клён засыхае, але я не ў стане адна яго выратаваць. Пакуль дрэвы толькі пасаджаныя, за імі трэба пільна сачыць, асабліва ў такую ​​спякоту як цяпер, – распавяла Аляксандра, жыхарка гарадзенскага  раёна.

Як высветлілася, акрамя Аляксандры за скверам прыглядае яшчэ адна жанчына. З мая сюды прыходзіць пенсіянерка з вуліцы Ажэшка. Яна распавядае, што апошні раз машыну з вадой бачыла тут толькі ў пачатку вясны.

 

Дзве жанчыны не змогуць выратаваць увесь сквер, дрэвам патрэбна падтрымка ўсяго горада. Яны заклікаюць гараджан дапамагчы па магчымасці паліваць дрэвы.

 

Каб разабрацца ў сітуацыі, “Твой стыль” звязаўся з прадстаўніком  “Зеленбуда”,  майстрам, адказным за гэты ўчастак. Ён распавёў, што сквер паліваецца раз у два на дзень і ніякіх праблем на тэрыторыі алеі сяброўства не назіраецца.

 

Аднак факты – рэч упартая, і цалка можа стацца, што анамальная спёка можа загубіць калі не сяброўства, то як мінімум,  алею, пасаджаную ў яго гонар.

 

 

Сквер сяброўства быў закладзены напярэдадні Фестывалю нацыянальных культур у 2014 годзе, але колькі дрэваў дацягне да наступнага фэсту застаецца толькі гадаць. 

 

 Здымкі Руслана Кулевіча