Мой паўночны шлях

26 сакавіка 2009 Марына Данілевіч | Без катэгорыі

Шкада, няма часу (ды і спатрэбіўся б не адзін тыдзень), каб распавесці пра ўсё, што здарылася падчас Фэсту, пра ўсе эмоцыі, адкрыцці, найлепшых у свеце людзей, з якімі давялося спаткацца, і шмат чаго іншага… Шкада… А пакуль хочацца падзяліцца вобразамі гэтага цудоўнага паўночнага краю, які так цёпла прымаў удзельнікаў, што нават гасцям з самога Поўдня не было холадна. Осла сустрэў мяне мяккім снегам, які паволі падаў на зямлю, але не толькі…

alt=”padarojja1″ >

Самае цікавае, што на гэтых роварах людзі паедуць сёння дамоў! У Нарвегіі студэнты ездзяць на роварах увесь год, не зважаючы на надвор’е. З аэрапорту ў Осла ноччу нас павезлі ў Трандхайм, дзе наступных дзесяць дзён і адбываўся Фэстываль.

А снегу нападала сапраўды шмат. Пытаюся ў сям’і, якая дала прытулак мне на час Фэсту: «Чаму ніхто не чысціць снег на вуліцах?». Яны разгублена адказваюць: «А што, трэба? Мы ўжо так прызвычаіліся». Пад канец двух тыдняў прыйшлося прызвычаіцца і мне.

Адносна цёплае надвор’е і дождж, які можа неспадзявана заспець цябе на спацэры і таксама хутка скончыцца, у Трандхэйме – з’ява звычайная. Гэта Гальфстрым вырабляе свае «жарцікі».

Катэдра Трандхэйма – адзін з самых старых храмаў Нарвегіі.

Мост, на якім трэба …. загадаць жаданне. Добрая еўрапейская традыцыя не абмінула і Нарвегію.

Кажуць, нарвежцы нараджаюцца з лыжамі і канькамі на нагах…

Проста люк…

Абаронная вежа Трандхэйма. Я заблукала ў снезе і адарвалася ад гіда, таму нічога не пачула і нічога не распавяду… Спытайце Гугл!

«Дом Гары Потэра» – альбо тэхналагічны ўнівэрсітэт, у якім удзельнікі Фэсту часам падсілкоўваліся, а арганізатары… проста вучацца.

На гэтым лайнэры, які мае рамантычную назву «Паўночнае ззянне» я паплыла ў міні-круіз па нарвежскім ф’ёрдам – падарожжа, якое называюць «найбольш прыгожым падарожжам у свеце». Цяпер маю заданне: аб’ехаць увесь свет, каб спраўдзіць, ці сапраўды гэта так.