Пра дзяцей з нестандартным наборам храмасом
Арганізатарамі выступілі моладзевае грамадскае аб’яднанне “Даун Сіндром”, Мінскі дзяржаўны палац молодзі і Цэнтр творчасці і моладзі “Ранак”. Да месца правядзення фестываля гарадзенцаў прывёз аўтобус, вылучаны гродзенскім гарвыканкамам. Транспартнай падтрымкі ад мясцовых улад дамаглася маці адной з удзельніц фестываля.
У фае палаца дзяцей сустракалі казачныя персанажы. Фестываль уключаў у сябе фотавыставу, міні-спектакль тэатра “Сонечныя дзеці”, святочную праграму з удзелам дзяцей і зорак беларускай эстрады. Дзеці з сіндромам Дауна мелі магчымасць паказаць свае таленты і паўдельнічаць у праграме. Вядучай канцэрта была Вольга Палякова – вядучая тэлеканала ОНТ.
Нядаўна 1 з 700 народжаных дзяцей мелі сіндром Дауна. У апошні час колькасць скарацілася да аднаго на 1100 дзяцей дзякуючы развіццю прэнатальнай медыцыны. Нярэдка можна сутыкнуцца з забабонамі, што гэтыя дзеці глыбока адсталыя і іх ментальныя здольнасці вельмі малыя. Але на фестывалі яны спявалі, гралі на піяніна, каталіся на роліках, танцавалі і паказвалі акрабатычныя нумары. Такія дзеці маюць незвычайныя артыстычныя і музычныя здольнасці, добрую пластыку. Таму сімвалам фестываля стала роўнасць 46=47. У звычайных людзей 46 храмасом, а ў тых, хто маюць сіндром Дауна іх 47. Але нягледзячы на генную паталогію, патэнцыял развіцця ў такіх дзяцей вялікі, калі для гэтага ёсць адпаведнае адукацыйнае і сацыяльнае асяроддзе.
Зараз у нашым грамадстве назіраюцца станоўчыя змены адносна людзей з абмежаванымі магчымасцямі. Пра гэта распавяла Вольга Пратасевіч, дырэктар аб’яднання “Даун Сіндром”:
– У апошні час я бачу вялікія змены ў адносінах да людзей з сіндромам Дауна. Зараз людзі пачалі з разуменнем ставіцца да такіх людзей. Іх можна часцей бачыць на вуліцах, ім прапанавана шмат. Яны маюць магчымасць наведваць дзіцячыя садкі, навучацца ў школе, мець майстэрні ў больш сталым узросце. У залежнасці ад ступені развіцця людзі з сіндромам Дауна могуць авалодаць уменнямі шыць, маляваць, прэсаваць, пераплятаць кнігі, вырабляць свечкі і потым працаваць. Але не паўсюдь ёсць для гэтага ўмовы і не ўсе яшчэ гатовы прыняць такіх людзей. Калі ў сталіцы ёсць пэўныя магчымасці для працы з асаблівымі дзецьмі, то ў рэгіёне іх знайсці больш складана.
Воля Івашына, дзяўчынка з Гродна, падрыхтавала акрабатычны нумар “Малпа і акуляры”. Шмат для гэтага зрабіла яе маці Святлана Фёдараўна. Яна самастойна навучыла сваю дачку танцаваць, займалася з ёй харэаграфіяй і пластыкай, не маючы для гэтага спецыяльнай адукацыі:
– У правінцыі вельмі мала магчымасцей для развіцця дзяцей з сіндромам Дауна. Напрыклад, у Менску існуе цэлы тэатр, у якім прафесіяналы займаюцца з такімі дзецьмі. У Гродна нейкіх такіх праектаў няма. Таму я вымушана ўсё рабіць сама.
Пра адсутнасць умоваў для развіцця асаблівых дзяцей распавяла яшчэ адна мама. Людміла, якая выхоўвае сына з Даун-сіндромам Ваню, распавяла, што яна неаднойчы сутыкалася з абыякавым стаўленнем урачоў:
– Калі Ваня был маленькі, дактары прапісвалі яму розныя псіхатропныя лекі і казалі: “А чаго ж вы хочаце? Ён жа хворы!” Такія дзеці насамрэч вельмі пластычныя, артыстычныя. Калі б з самага дзяцінства з маім сынам займаліся, можна была б многага дасягнуць.
Інна Сіцько, намеснік галоўнага ўрача Гродзенскай цэнтральнай гарадской паліклінікі паведаміла, што з дзецьмі з сіндромам Даўна педыятры працуюць таксама, як і з іншымі дзецьмі-інвалідамі. Пры дзіцячых паліклініках ёсць аддзелы рэабілітацыі для інвалідаў, якія ў тым ліку могуць наведваць і дзеці-дауны.
Атрымліваецца, што нейкай работы менавіта для дзяцей з сіндромам Дауна ў Гродна не вядзецца, пэўных гурткоў для іх няма А гэта значыць, што іх развіццём вымушаны займацца толькі самі бацькі.
alt=”Image 20598″ >
Здымкі аўтара і toma.by