Адзін дзень з зімовага жыцця Іўя
Зараз у Рыа-дэ-Жанэйра горача, на акіянскіх пляжах шматлюдна. Аднак і Іўі ёсць месца, дзе ў гэтыя студзеньскія дні можна асвяжыцца.
Гэта – праваслаўная купальня, пабудаваная нядаўна каля знакамітай іўеўскай крыніцы, помніка прыроды рэспубліканскага значэння.
Вада ў купальні здаецца нават цёплай, калі кранаеш яе рукой, а купальня адкрытая для ўсіх.
На вуліцах райцэнтра людзей няшмат.
Глядзіш на традыцыйны двухпавярховы мясцовы ўнівермаг, які разам з вялікім комінам аўтаномнай кацельні чымсьці нагадвае цеплаход, і зноў думаеш пра акіянскія прасторы і горад мары Астапа Бендэра.
На дрэве амаль у самым цэнтры Іўя заўважаю аб’яву, падыходжу бліжэй, чытаю.
Сапраўды, вечная тэма, актуальная і сёння, і сто гадоў таму.
Непрыкметна пачынае цямнець. Кароткі студзеньскі дзень 2013 года ў Іўі сканчаецца.
Вось гэта – таксама Іўе, татарская глыбінка гарадка.
Здымкі аўтара