Яшчэ ў мінулую нядзелю перадсвяточны настрой злавіць было цяжка: шэрая непагадзь, сумныя твары мінакоў, засяроджаныя погляды на вітрыны і паліцы крамаў, цёмныя вуліцы… Нішто ў цэнтры Гродна не нагадвала аб набліжэнні Калядаў.
Мерапрыемства павінна было пачацца ў 17.00, а ў 16.40 – зала галоўнага корпуса ГрДзУ імя Янкі Купалы гула як пчаліны вулей.У вачах мільгацела не толькі ад успышак фотаапаратаў, але і ад рознакаляровай мітусні новаспечаных падданых ВКЛ: думаеце, гэта Вялікае Княства Літоўскае? А вось і не. Княства і сапраўды Вялікае, але… Ліцэйскае: навучэнцы ліцэю № 1 г. Гродна рыхтаваліся стаць ліцеістамі.
Каратэ-до – гэта не толькі «шлях пустой рукі», гэта яшчэ і шлях, па якім некаторыя ідуць ўсё жыццё, умацоўваючы дух, адкрываючы ў сабе новыя магчымасці. Пра паходжанне «каратэ» складзена не адна легенда, але як сказаў Фунакошы Гіцін: «Калі нарадзілася каратэ не ведае ніхто, і наўрад ці гэта калі-небудзь стане вядома».
Хто з нас з дзяцінства не марыў стаць сапраўдным хлопцам? Нават, дзяўчынак не аднойчы наведвала такая думка. А ўжо пра хлопчыкаў і казаць няма чаго. Але марыць мала, трэба дзейнічаць.
