«Мы імкнемся паказаць рэчаіснасць…»
У апошні час у моду ўвайшлі караткамертажныя кінастужкі. Амаль кожны дзень мы чуем «Ты глядзеў гэты ролік?» альбо «На гэтую тэму знялі караткаметражку»…
У апошні час у моду ўвайшлі караткамертажныя кінастужкі. Амаль кожны дзень мы чуем «Ты глядзеў гэты ролік?» альбо «На гэтую тэму знялі караткаметражку»…
Як толькі не выкручваюцца, каб добра напісаць экзаменацыйныя работы. Але вучыць прадмет – гэта ў мінулым. Зараз, у век сканэраў ды прынтараў падрыхтоўка да экзаменаў ідзе побач з падрыхтоўкай «шпор». Нехта не спіць уначы, каб надрукаваць сабе ўсе білеты па гісторыі, а нехта зарабляе на гэтым грошы.
«Ёсць усяго дзве разнавіднасці людзей: жанчыны і мужчыны! ». Гэтымі словамі пачынаецца мой любімы фільм. Калі верыць Бібліі, канфлікты пачаліся з Адама і Евы. Што тычыцца майго жыцця, канфлікт маіх бацькоў пачаўся да майго з’яўлення на свет.
Успамінаю, як у дзяцінстве бацькі вучылі мяне розным трукам са стужачкамі, палачкамі і лінейкамі. Тады мяне гэта проста бавіла.Я вучылася развязваць вузельчыкі мудрагелістымі прыёмамі і паказвала фокусы дваровым дзецям…
Мінулыя выходныя запомніліся гарадзенцам не толькі добрым надвор’ем, але і прыемнай нядзельнай падзеяй – выступам гурту Centr. З-за паднятых уверх рук сцэна дрэнна праглядалася, сярод натоўпу – не было дзе ступіць.
Якім, на ваш погляд, з’яўляецца пейзаж дарогі з патокам аўто: урбаністычным, сімвалічным, неяскравым? Што да мяне, так гэта дзве шэрыя стужкі, якія бягуць у супрацьлеглыя бакі. Маркотныя старыя аўтобусы, цёмныя ці зусім чорныя легкавушкі… нават таксі ў нас не жоўтае.
Аднойчы мне сказалі, што лепшы рэцэпт пазбаўлення ад дэпрэсіі – новая фрызура. Шчыра скажу вам: у гэтых словах шмат праўды. Але ёсць адна ўмова… Змяніць сябе трэба так, каб потым спадабалася тое, што ўбычыш у люстэрку. Аднаго дня, зусім спантанна, я вырашыла пастрыгчыся…
Калі мой дзядзька бачыць жанчыну за рулём, якая нязграбна (на яго думку) паркуецца, або размаўляе па тэлефоне, ён пачынае дзіка екатаць і паліваць жаночы пол рознымі эпітэтамі пазалітаратурнага накірунку. Мой брат лічыць, што далёка не ўсе жанчыны дрэнныя кіроўцы…
Каго? Анёлаў! Так лічаць мастакі, якія на выставе, што адкрылася ўчора пад такой назвай у музеі гісторыі рэлігіі, сабралі больш за семдзесят гасцей. На працах вядомых гарадзенскіх майстроў – Уладзіміра і Мікалая Кіслых, Алеся Сурава і іншых – адлюстравана рознае ўяўленне анёлаў.
Пачыналася тая злашчасная субота як самы звычайны выходны: я, не спяшаючыся, збіралася на спатканне, і ў той момант, калі асцярожна падмалёўвала левае вока, тэлефон пачаў трашчаць вядомым рынгтонам.