Ашмянская “галавізна”
Канец працоўнага дня ў адным з ашмянскіх магазінаў. Нешматлюдна.
Канец працоўнага дня ў адным з ашмянскіх магазінаў. Нешматлюдна.
Населены пункт з дзіўнай назвай Пераходы ёсць у Смаргонскім раёне. Іншаземны турыст, не знаёмы з асаблівасцямі нацыянальнага дарожнага абслугоўвання, можа моцна задумацца, убачыўшы такую таблічку.
У Воранаве падлічылі, колькі і якіх актаў зарэгістравалі ў мясцовым ЗАГСе за першую палову гэтага года.
Творчасцю беларускага пісьменніка Барыса Мікуліча я захапіўся шмат гадоў назад. У бацькоўскай кніжнай шафе я ўбачыў кнігу Мікуліча “Дружба”, выдадзеную ў Мінску ў 1936 г. Гэта быў апошні твор, надрукаваны пры жыцці пісьменніка і першы рэпрэсіраваны пасля арышту аўтара.
У такой амплітудзе некаторы час працякала жыццё жыхаркі вёскі Навасёлкі Іўеўскага раёна.
На сустрэчу з выбаршчыкамі, якую ладзілі ў Гродне актывісты кампаніі “Гавары Праўду”, я спазніўся. Аднак Аляксандра Фядуту, які спецыяльны прыехаў з Мінска, каб паўдзельнічаць у мерапрыемстве, ўсё ж такі ўбачыў.
Некаторы час назад быў вельмі распаўсюджаны від махлярства, калі разгубленым бацькам званілі невядомыя і сумна паведамлялі, што з іх дзецьмі здарылася штосьці непрыемнае і тэрмінова патрабуюцца грошы – і немалыя.
Пра гэты эпізод з драматычнага жыцця нашай слыннай зямлячкі я даведаўся з перапіскі паэткі, якая была надрукавана сёлета асобным выданнем у межах «Гарадзенскай бібліятэкі».
Адно з апавяданняў Івана Буніна пачынаецца так: «Была калісьці Расія, быў снежны павятовы гарадзішка… і быў гімназісцік Саша». Гэтыя нататкі таксама можна пачаць: «Быў калісьці Савецкі Саюз, быў абласны горад Гродна, і былі мы, студэнты Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітета, Іван і аўтар гэтых радкоў».
Загадкавы выпадак адбыўся ў самым цэнтры Іўя. Раніцай гаспадары дома па вуліцы Чкалава выявілі, што нехта знішчыў на іх двары дванаццаць курэй разам з пеўнем – усё птушынае пагалоўе.