Пасля вайны прайшлі дзесяцігоддзі. Я сустрэўся з нашымі пераможцамі, якія ўжо зусім сталыя людзі, і паслухаў іх гісторыі аб сабе і аб вайне. Падзялюся імі і з вамі…Мусіць, ім было страшна. Але радзіма, якую яны абаранялі, захіліла сабою і страх перад смерцю, і жах перад выпрабаваннямі.
Перада мною ляжаць фотаздымкі. Глядзяць на мяне з іх сталыя людзі, убеленыя сівізной, якія прайшлі скрозь жахі Вялікай Айчыннай вайны. Мусіць, ім было страшна… Я хачу сустрэцца з імі, паслухаць з іх вуснаў аповяды пра сябе, пра вайну.
Кожны дзень акрамя нядзелі каля дзевяці гадзін раніцы жыхары вёскі Коматава Гродзенскага раёна бачаць аўтобус, які прыпыняецца каля будынку былой крамы. У ім прыязджаюць студэнты і валанцёры на археалагічныя раскопкі…
«Сэрца» Гродна – лабірынт вузенькіх вуліц і завулкаў: Урыцкага, Калючынская, Траецкая, Віленская… Выключэнне – плошча Савецкая, якая перажыла не адну рэканструкцыю…
Фолюш – адзін з самых старых мікрараёнаў гораду. Раней тут знаходзіліся толькі прыватныя дамы, але з цягам часу сюды дабраліся і шматпавярховыя будынкі. Дарэчы, менавіта Фолюш першым у нашым горадзе пачуў гукі Вялікай Айчыннай вайны.
На фотаздымку калона, якая ідзе па вуліцы 17 верасня, ля шпіталю, 1 траўня 1957 года. На заднім плане – плакат з партрэтамі Н. С. Хрушчова і Ў. І. Леніна. Усмешкі на тварах, кветкі ў руках. І не ведаюць, што здарыцца са светам у наступныя паўстагоддзя.
Яшчэ некалькі гадоў таму мікрараён Вішнявец – гэта дамы ўздоўж Індурскай шашы, некалькі будынкаў па вуліцы Кабяка і… чыстае поле.
Не паспелі гродзенскіе велааматары выгнаць сваіх жалезных коней пасля зімы з «загонаў», як у Гродна прайшло другое веламерапрыемства – «Пакаталачка» (першае «Крытычная маса» адбылося ў канцы сакавіка). Стартавала «Пакаталачка» ўпершыню…
Трэцяга сакавіка. Мінск. Дзесяць гадзін раніцы. Пляцоўка каля станцыі мятро Першамайская. Шаснаццаць беласнежных МАЗаў і дзве машыны ДАІ. Праз пару хвілін – дарога, дарога, дарога…
