Вандроўка па старым Гродне. Частка XVI. Вуліца Замкавая
На вуліцы Замкавай за апошнія сто год змянілася нямала, хаця на першы погляд так не здаецца. Што ж, прагуляемся па ёй і, я перакананы, знойдзем нямала цікавага.
На вуліцы Замкавай за апошнія сто год змянілася нямала, хаця на першы погляд так не здаецца. Што ж, прагуляемся па ёй і, я перакананы, знойдзем нямала цікавага.
Працягваем вандроўку па нашым горадзе стогадовай даўніны і пачынаем нашае блуканне па такіх месцах, куды звычайна не заглядвала вока не толькі турыста, але і шэраговага гарадзенца.
Доўжым нашу вандроўку па мясцінах “непарадных”, тых, якія рэдка траплялі ў аб’ектыў фатографа і таму дайшлі да нас толькі асобнымі рэдкімі паштоўкамі, ды і тое не заўсёды вельмі добрай якасці.
Нарэшце, мы сыходзім з магістральнага шляху “турыстычнага” параднага Гродна і пачынаем рух па вулічках горада. Сёння пройдзем па сучасных Маркса і Сацыялістычнай. Вуліцы адносна добра захаваліся (параўнальна з суседнімі, ад якіх не засталося і знаку), тут ёсць на што падзівіцца.
У часы Расійскай Імперыі гарадзенскі Фарны Касцёл не быў улюбёным аб’ектам фатографаў. Мабыць, яшчэ захоўвалася памяць аб падзеях адносна нядаўніх, калі касцёл быў сімвалам барацьбы супраць самаўладства і калі каралі нават за спяванне “не тых” рэлігійных песень або неадпаведную вопратку, апранутую на імшу.
Вось мы і дабраліся з вамі да галоўнай плошчы нашага горада. З пачатку ХХ ст. тут змянілася амаль усё і ніводзін з прапанаваных ніжэй старых здымкаў не пакажа вам тую самую забудову, якую вы можаце бачыць сёння.
Працягваем наша падарожжа па вуліцы Саборнай, якую сённяшнія гарадзенцы ведаюць пад назвай Савецкая.
Мы выходзім на вуліцу Савецкую, першая і самая старая назва якой – Віленская. Людзей на гэтай вуліцы і ў канцы ХІХ ст. было не меней чым сёння. Якіх каларытных асобаў тут толькі няма – і джэнтэльмены, і хлопчыкі, і нават прачкі з кашамі бялізны.
Мы развіталіся з вамі стоячы каля палаца Тызенгаўза на аднайменнай плошчы. Азірнемся яшчэ раз перад тым, як пойдзем з гэтага месца.
Мы знаходзімся каля адной з самых цікавых мясцін старога і сучаснага Гродна – сённяшняй плошчы Тызенгаўза, раней Палацавай або Губернатарскай. Плошча была шэдэўрам архітэктара Джузэпэ Сака і ягонага мецэната Антонія Тызенгаўза, які марыў пераўтварыць Гродна ў “квітнеючую Галандыю на Нёмане”.