Віктар Каліноўскі не стаў легендай сам, затое спрычыніўся да яе стварэння. Хто ведае, магчыма, калі б не заўчасная смерць, менавіта ён стаў бы на чале паўстання ў Беларусі, а Кастусь — ягоным найбліжэйшым паплечнікам і правай рукой.
“Гарадзенцам будзе сорамна, калі нічога не будзе напісана пра падзеі 1863-1864 гг. на нашай зямлі”, – кажа Іван Буднік у размове з карэспандэнтам “Твайго стылю”.
Літаратурнае свята “Эліза Ажэшка запрашае” прайшло 1 чэрвеня ў гарадзенскай Швейцарскай даліне, побач з домам-музеем паэткі. Наведнікі і мінакі маглі паслухаць музычныя і паэтычныя выступы, пабачыць прадметы даўніны ды старыя фотаздымкі горада.
Тыдзень таму ў Осла пахавалі Йо Бянкова – палітыка, які на думку нацыянальных СМІ, завяршыў цэлую эпоху ў гісторыі гэтай скандынаўскай краіны. Яго дзед быў фатографам у Гродне.
Калекцыянер: “Жалобную біжутэрыю” я прыдбаў за палову шакаладкі”.
20 траўня Юрыю Камягіну спаўняецца 50 год. Мы віншуем аўтара “ТС” з гэтай датай і жадаем яму добрага здароўя і поспехаў у творчасці. Матэрыялы юбіляра, часамі вострыя і нечаканыя, заўсёды выклікаюць цікавасць у чытача. Як кажа сам аўтар, ён вельмі любіць глытаць архіўны пыл, таму прапануе вашай увазе артыкул, прысвечаны яго любімай гістарычнай тэме.
Васемнаццацігадовым юнаком у 1943 г. трапіў на фронт Вадзім Папоў. Ён служыў у 3-м гвардзейскім кавалерыйскім корпусе, быў радавым у артылерыйскай супрацьтанкавай батарэі. Летам 1944 г. Вадзім ваяваў на гродзенскай зямлі. Пад уздзеяннем тых баёў ён напісаў верш, які так і назваў – “Гродно”.
У Дзень Перамогі карэспандэнт БелаПАН выйшаў на вуліцы Гродна з не зусім святочным пытаннем: “Як вы лічыце, чаму пераможаныя немцы жывуць значна лепей, чым пераможцы?”.
Турэмна-паўстанцкая мода сярэдзіны ХІХ ст. альбо народная салідарнасць у 1863 г.
“Твой стыль” працягвае серыю артыкулаў, прысвечаных Паўстанню 1863 г
Аўтар культавага рамана “У жніўні сорак чацвёртага…” расійскі пісьменнік Уладзімір Багамолаў у пачатку сваёй творчасці пісаў кароткія апавяданні, у асноўным пра мінулую вайну. У гэтых невялікіх творах было штосьці такое, што нават прыдзірлівыя рэдактары часопісу “Новый мир” Канстанцін Сіманаў, а затым Аляксандр Твардоўскі адразу ставілі іх у бліжэйшы нумар.
