Доўжым нашу вандроўку па мясцінах “непарадных”, тых, якія рэдка траплялі ў аб’ектыў фатографа і таму дайшлі да нас толькі асобнымі рэдкімі паштоўкамі, ды і тое не заўсёды вельмі добрай якасці.
Нарэшце, мы сыходзім з магістральнага шляху “турыстычнага” параднага Гродна і пачынаем рух па вулічках горада. Сёння пройдзем па сучасных Маркса і Сацыялістычнай. Вуліцы адносна добра захаваліся (параўнальна з суседнімі, ад якіх не засталося і знаку), тут ёсць на што падзівіцца.
“Патрыятычнае хуліганства” ў Гродне напярэдадні Паўстання 1863: ад рэвалюцыйнага “дрэс-коду” да боек з вайскоўцамі.
У часы Расійскай Імперыі гарадзенскі Фарны Касцёл не быў улюбёным аб’ектам фатографаў. Мабыць, яшчэ захоўвалася памяць аб падзеях адносна нядаўніх, калі касцёл быў сімвалам барацьбы супраць самаўладства і калі каралі нават за спяванне “не тых” рэлігійных песень або неадпаведную вопратку, апранутую на імшу.
Сорак гадоў назад, 31 жніўня 1973 года, у галоўнай газеце СССР “Правда” быў надрукаваны ліст савецкіх пісьменнікаў , у якім асуджаліся паводзіны Андрэя Сахарава і Аляксандра Салжаніцына.
Вось мы і дабраліся з вамі да галоўнай плошчы нашага горада. З пачатку ХХ ст. тут змянілася амаль усё і ніводзін з прапанаваных ніжэй старых здымкаў не пакажа вам тую самую забудову, якую вы можаце бачыць сёння.
Гэты звычайны цагляны дом на ўскраіне Іўя вядомы не толькі ў гэтым горадзе, і не толькі ў гэтай краіне, а нават за мяжой – у Польшчы, Літве, Ізраіле, Аўстраліі. Вядомы не ўвесь дом, а хутчэй гарышча – менавіта там гаспадар Іван Буйко размясціў свой краязнаўчы музей.
Працягваем наша падарожжа па вуліцы Саборнай, якую сённяшнія гарадзенцы ведаюць пад назвай Савецкая.
З трох братоў Грынеўскіх, ураджэнцаў Іўеўскага раёна, дамой з мінулай вайны вярнуўся толькі адзін – Уладзімір. Ён застаўся ў жывых, можа таму, што яго вельмі чакалі жонка і дзеці. А вось Іван і Мікалай сваіх сем’яў не мелі, пасля іх род не працягнуўся.
Мы выходзім на вуліцу Савецкую, першая і самая старая назва якой – Віленская. Людзей на гэтай вуліцы і ў канцы ХІХ ст. было не меней чым сёння. Якіх каларытных асобаў тут толькі няма – і джэнтэльмены, і хлопчыкі, і нават прачкі з кашамі бялізны.
