Невялікая выстава ў адным з залаў гродзенскага Старога Замка прысвечана падзеям стогадовай даўніны, калі ў выніку баёў жніўня 1915 г. Гродна быў амаль на чатыры гады акупаваны войскамі кайзераўскай Германіі.
Не так даўно адзін з чытачоў “Твайго стылю” звярнуўся да нас з просьбаю знайсці сваякоў людзей, што да вайны жылі ў доме, дзе да пераезда на новую кватэру жыў і ён. Адшукаць былых жыхароў дома трэба, каб перадаць ім альбом з фотаздымкамі, выпадкова зноўдзены ў падвале.
“Гільдыю беларускіх гісторыкаў” стварылі з мэтай дапамагчы навукоўцам рэалізавацца. Да арганізацыі далучыліся як гісторыкі, што страцілі працу праз дзяржаву, так і тыя, хто працуе ў дзяржаўных установах. У Раду ўвайшлі мінчукі і прадстаўнікі абласцей.
15 ліпеня 1410 года аб’яднаныя сілы Польскага каралеўства і Вялікага княства Літоўскага, у складзе якога тады знаходзіліся беларускія землі, пры ўдзеле татарскіх і чэска-мараўскіх палкоў бліскуча перамаглі крыжакоў Тэўтонскага ордэна. Знакамітая Грунвальдская бітва адыграла велізарную ролю ў гісторыі народаў Усходняй і Цэнтральнай Эўропы.
У пасляваенным Гродна падчас рамонтаў і зносу дамоў часта знаходзілі каштоўныя скарбы. Знаходзілі ў асноўным будаўнікі, якія рэканструявалі старыя дамы ў цэнтры горада. Часцей за ўсё шчасліўцы не маглі стрымаць эмоцый і кулакоў – гучная дзяльба знойдзенага прыцягвала ўвагу разяў і супрацоўнікаў міліцыі.
Адноўленыя млыны, цагельні або іншыя старадаўнія вытворчасці Гродзеншчыны могуць стаць вельмі перспектыўнымі турыстычнымі мясцінамі.
Гарадзенцы даведаліся пра эстэтычныя ўпадабанні беларусаў, пра увасабленне і адлюстраванне колераў у гістарычных крыніцах, а таксама пра іх ролю ў паўсядзённым жыцці.
Зусім нядаўна да археолагаў, што працуюць на раскопках Старога Замка ў Гродне, далучыліся студэнты гістарычнага факультэта ГрДзУ імя Янкі Купалы. Зараз яны вядуць раскопкі разам.
У 2013 годзе пайшоў з жыцця апошні, як мы думалі, вязень гарадзенскага гета – Рыгор Хасід. Але, як высветлілася, жывы яшчэ адзін былы вязень: ён усё жыццё пражыў у Гродне пад прыдуманым імём і прозвішчам – Сяргей Пятровіч. І толькі ў 1993 годзе суд вярнуў гарадзенцу яго сапраўднае імя – Хаім Шапіра.
Малады гісторык Аляксей Кайрыс расказаў пра жыццё звычайных людзей ў Заходняй і Усходняй Беларусі да 1939 года. Аповед грунтаваўся на вусных ўспамінах людзей, якія жылі каля мяжы.
