Гродзенская інспекцыя прыродных рэсурсаў разглядзела зварот “Зялёнага дазора” з нагоды пашкоджаных дрэваў на тэрыторыі мясцовага філіяла Парка высокіх тэхналогій. У выніку дазорныя атрымалі падзяку, будаўнікі – прадпісанне. 30 чэрвеня з раніцы ідзе праца па “лекаванню” пашкоджаных дрэваў.
Двухгадовы Ягорка ўжо ідзе на папраўку, але саплівіць і дыханне пакуль крышку жорсткае. Трохмесячная Аліна яшчэ тэмпературыць. У Пеці і Максіма, якім па годзе, трымаецца кашаль. Усе гэтыя дзеці – сіроты з дома дзіцяці. Калі такія малыя хварэюць, мамы не бяруць бальнічны, каб разам з імі легчы ў шпіталь – мам у іх няма. У аддзяленнях бальніц яны застаюцца прадстаўленымі самі сабе. Але Ягорку, Аліне, Пецю і Максіму пашанцавала крыху больш, чым усім астатнім кінутым малянятам у нашай краіне. Тут, у пульманалагічным аддзяленні дзіцячай абласной клінічнай бальніцы ў Гродне, з імі працуе Жанна Заблодская – адзіная ў Беларусі няня, якая даглядае малых, непатрэбных сваім бацькам. І на аплату яе працы грошай цяпер практычна няма.
Першых буслянат, што нарадзіліся ў Гарадзенскім заапарку ад пары пацярпелых буслоў, акальцавалі 21 чэрвеня. Разам са звычайнымі металічнымі кольцамі птушак пазначылі сучаснымі пластыкавымі. Гэта дапаможа лягчэй адсочваць шляхі іх міграцыі. Арнітолаг Дзмітрый Вінчэўскі, акальцавашы буслянят, назваўся іх “хросным” і перадаў малых пад крылы бацькоў.
Апрацоўка ад кляшчоў ва ўрочышчы Пышкі, аб’яўленая на 21-24 чэрвеня, пакуль адкладваецца ў сувязі з неспрыяльным прагнозам надвор’я, паведамілі ў Гродзенскім занальным цэнтры гігіены і эпідэміялогіі. Удакладненні пра новыя тэрміны аб’явяць пазней, а пакуль мы мелі час высветліць, у чым заключаецца сутрасць апрацоўкі навошта і калі яе робяць. Разабрацца з гэтымі пытаннямі дапамагаюць адмыслоўцы – намесніка начальніка ВТА Гродзенскай гарадской жыллёва-камунальнай гаспадаркі Тадэуш Толкач і біёлаг Гродненскага занальнага цэнтра гігіены і эпідэміялогіі Жана Скубановіч.
Мастачка Каця Забеліна ад зімы праводзіць заняткі па малюнку для дарослых. Сваю праграму яна склала такім чынам, каб ахвотныя навучыцца маляваць хутка пабачылі вынік і з кожнага занятка сыходзілі з гатовай карцінай. Станавіцца прафесійнымі мастакамі навучэнкі Каці не збіраюцца. А пра тое, чаму варта адарвацца ад любімай канапы, выйсці з сеціва і памаляваць, расказалі ў час пленэра на беразе Нёмана.
Наташа Святкіна пячэ хлеб дома ўжо 15 гадоў. Карыстаецца апрабаваным рэцэптам, што калісці знайшла сяброўка ў часопісе Burda, парачкай матуліных “забабонаў” і ўласнымі высновамі, што прыйшлі праз досвед. Хлеб, у тым ліку уласнага вырабу, гэта хутчэй ласунак, чым прадукт для штодзённага ўжывання, лічыць Наташа. Таму, калі ў хаце пячэцца хлеб, яна надае хатняму побыту прыўзнята-урачыстыя колеры. А прысутнасць цікаўнага дзіцяці і парачкі няўрымслівых котак, здаецца, спрыяе лепшаму смаку хатняга хлеба.
Дзеці, што наведаюць АРТ-Пікнік ў “Велесе” 19 чэрвеня, змогуць пабудаваць уласны “Кардонны горад”. Арганізатарам творчай “будаўнічай пляцоўкі” выступіла Дзіцячая экастудыя, а пастаўшчыком “будматэрыялаў” стала кампанія “ЛайтПакСервис”, што прадукуе ўпакоўку з гафрыраванага кардона. Летась “Кардонны Гродна” паўстаў у дзень горада каля тэатра лялек. Але арганізатары сёлетняй імпрэзы абяцаюць зрабіць новы горад з кардону яшчэ больш крэатыўным і інтэрактыўным.
У гарадзенскім Тэатры лялек рыхтуюцца да прэм’еры чэхаўскай “Чайкі”. Камедыі, прыняць якую ад часу яе стварэння зусім не проста. Чаму п’еса, напоўненая болем і непаразуменнямі, названа камедыяй – большасці тагачасных гледачоў было не зразумела. Ды і для сённяшніх аматараў тэатра гэта не заўжды празрыста. Адказы на дылетантскае пытанне “Дзе смяяцца?” шукаем у асяродку адмыслоўцаў.
На тэрыторыі гарадзенскага філіялу Парка высокіх тэхналогій па сканчэнню будаўнічых прац засталіся не толькі выкладзеныя з пліткі дарожкі, але і па-варварску пашкоджаныя дрэвы. У больш чым дзесятка з іх па-жывому абадрана кара ці абламаны галліны. Актывісты “Зялёнага дазору” складі зварот у камітэт аховы прыроды з просьбай разабрацца ў сітуацыі.
Забароны ў гарадскім асяроддзі сталі для нас звыклаю справай. Перакрэсленыя чырвоным колы і надпісы з клічнікамі ледзь не на кожным кроку папярэджваюць аб тым, чаго рабіць нельга. А вось у Вільні вырашылі пашукаць іншы шлях. Па рашэнню ўладаў горада замест забараняльных знакаў тут усталявалі інфармацыйныя шыльды з парадамі, як лепш паводзіць сябе ў пэўных месцах.
