“World Bodypainting Festival” з’яўляецца найбуйнейшай падзеяй у мастацтве бодзі-арт і праводзіцца з 1998 года на поўдні Аўстрыі ў невялікім мястэчку Перчах-Ам-Вертазее. Сюды прыязджаюць мастакі-візажысты з 50 краін свету. У гэтым годзе конкурс праходзіў 1-3 ліпеня.
Малады і актыўны бізнэсоўца з Горадні Аляксандр Шышко расказаў агенту 34mag пра стварэнне і развіццё праекту квэст-руму ZASADA, цяжкасці бізнэсу і матывацыю рабіць культурнае жыццё роднага гораду больш якасным і разнастайным.
Каб разнастаіць сваё жыццё гарадзенцы часам вырашаюцца на адважныя і невытлумачальныя дзеянні. Два хлопцы, якіх называюць руферамі, вырашылі атрымаць новыя эмоцыі, апрабавалі ванты – сталёвыя тросы аднаго са старых мастоў у Гродне.
У той час, калі на еўрапейскіх вуліцах становіцца ўсё больш ролераў, у Гродне іх можна сустрэць хіба што толькі ў Пышках. Чым карысны гэты від спорту, хто і калі можа пачаць катацца, а таксама якія праблемы ёсць у гарадзенскіх ролераў расказала Юляй, якая кіруе камандай GrodnoRollers Club і з’яўляецца ўладальніцай крамы з ролікамі.
Сваім досведам з “Нашай Нівай” падзялілася Наталля Святкіна, намаганнямі якой з’явілася беларускамоўная група ў адным з гарадзенскіх садкоў.
Наташа Святкіна пячэ хлеб дома ўжо 15 гадоў. Карыстаецца апрабаваным рэцэптам, што калісці знайшла сяброўка ў часопісе Burda, парачкай матуліных “забабонаў” і ўласнымі высновамі, што прыйшлі праз досвед. Хлеб, у тым ліку уласнага вырабу, гэта хутчэй ласунак, чым прадукт для штодзённага ўжывання, лічыць Наташа. Таму, калі ў хаце пячэцца хлеб, яна надае хатняму побыту прыўзнята-урачыстыя колеры. А прысутнасць цікаўнага дзіцяці і парачкі няўрымслівых котак, здаецца, спрыяе лепшаму смаку хатняга хлеба.
Супрацоўнікаў гарадзенскага УУС, якія дзве гадзіны трымалі падаючы ліхтар на Савецкай у час Фестывалю нацыянальных культур, згадалі ў шоў “Вечерний Ургант” на расійскім Першым канале.
Скейт, ровар, паркур, трэнажоры – у сённяшняй Instagram-падборцы глядзіце спартыўных хлопцаў, якіх можна сустрэць на вуліцах Гродна.
Праз любоў да экстрыму стаў інвалідам, але не страціў любоў да жыцця.
За той час, што навучэнцы курсаў “Мова нанова” разам вывучалі граматыку ды лексіку, яны паспелі пазнаёміцца і пасябраваць. Таму да канца навучальнага года падыйшлі цеснай кампаніяй блізкіх людзей. Без лішняга пафасу выпускных “баляў” яны зладзілі танцавальную вечарыну на падворку Музея гарадскога побыту Януша Паруліса.
